Black Buildings with Black Clouds.

Onderwerp: Black Buildings with Black Clouds. vr jan 27, 2012 10:35 am

De temperatuur was flink gestegen, duidelijk boven het vriespunt. Dit onvoorspelde natuurverschijnsel nam donkere wolken met zich mee. De wolken die zo klein beginnen, begonnen zich op de hopen, te verzemelen en te vergroten. Zo begon het met miezel, en eindigde het met harde hagel. Dit deed veel dieren verdwijnen. Herbivoren verdwenen ver de bossen in, tussen de struiken. Dat was in nadeel tot de hongerige carnivoren opzoek naar een prooi. Zo had ook Chetan er de balen in. Hij had al dagen niks gegeten en toe aan een stevige maaltijd. Poëtisch kon hij wel een heel paard op. Jammer. Het was op het wachten van beter weer. Nu was het enkele en alleen hagel. De dikke sneeuw die langzaam wegsmold liet enkele grassprieten verschenen. Die op zijn beurd weer vertrapt werden door grove, witte wolven poten. Chentan was het oosten in getrokken op verkenningstocht. Hij was nieuw en wilde graag elk deel op zijn beurd leren kennen. Helaas was het scherpe beeld wat hij zo even nog had, nu verdoezeld door regen en moeheid. Keek hij naar boven vertekende de hoge zwarte bomen zich naar zijn vorige thuis. Hij schudde zijn kop waarop hij zijn blik gelijk weer vooruit hield. Daar viel zijn oog gelijk op een lichte schim. Een duidelijk beeld wist hij er niet van te maken. Daarom kwam hij tot stilstand om meer duidelijkheid te krijgen.

>>Alleen Dysis<<

Onderwerp: Re: Black Buildings with Black Clouds. za jan 28, 2012 6:42 am

De regen denderde met veel geweld neer in het oosten van Feralis. Wolven zochten snel hun toevlucht terwijl andere zich er juist zich kostelijk in vermaakte. Dysis vond het geen enkel probleem om door de regen te lopen. Haar poten verplaatsten zich krachtig tussen de bomen door. Met haar gedachten zat ze nog half bij Mort, de witte reu die ze eerdaags ontmoet had. Als één van de weinigen had hij een indruk op haar achtergelaten, samen met het drietal pups waar ze over waakte. Waarschijnlijk waren ze nu ergens aan het schuilen. Dysis spitste haar ogen toen er een luid gerommel door de stilte sneed, op het geluid van de regen na hoorde je niets. Haar volle staart was lichtelijk vies omdat het over de grond sleepte. Haar bloedrode ogen keken neutraal voor zich. Ze stopte bij een kleine drinkpoel, ze keek er even bedenkelijk in maar het was te modderig om jezelf erin te kunnen zien. Ze snoof en stapte zonder aarzeling het vieze, dampige meer in, ze waadde tot de overkant om vervolgens eruit te stappen en haar vacht uit te schudden. Een perfecte lijn trok door haar vacht heen, de onderkant van haar lichaam was bruin vanwege het modderige water. Dysis besloot om door te stappen, eigenlijk wilde ze weer terug naar het Noorden; naar de sneeuw..
Haar poten versnelde diens pas in een ritmisch dravend tempo. Echter was dat niet van lange duur, een silhouet van een andere wolf versperde haar weg en abrupt hielt ze halt, starende naar de vage schim in de verte. Haar neus vertelde haar dat ze deze wolf niet eerder ontmoet had, zijn hele geur was nieuw, zelfs niet toegewijd aan een gebied hier in de buurt. Daaruit maakte ze op dat deze wolf een nieuweling was, voor het eerst hier in Feralis. Een klein grijnsje bespeelde haar zwarte lippen en met strakke passen liep ze richting de onbekende wolf. Haar ogen bleven gefixeerd op de reu, elke beweging die hij zou ondernemen zou ze doorhebben. Maar ze veronderstelde dat de wolf niet van plan was om een dreigende houding aan te nemen of van plan was om te vluchten. Evenals zij dat niet van plan was.
"Wel hallo, vreemdeling." Sprak ze met haar mierzoete stem van een afstandje.

Onderwerp: Re: Black Buildings with Black Clouds. zo jan 29, 2012 5:03 am

De grote hagelstenen maakte het zicht er niet beter op. Gelukkig waren oren en en neus nog wel in juiste staat. De wolf, of beter gezegd wolvin bleek daaruit dan ook echt een teefje te zijn, van eigen leeftijd, onbekend. Wat volkomen logisch was. Op het feit dat het een wolvin was, veranderde zijn pose. Hij voelde zich er gemakkelijker bij, alsof hij zich beter wist te gedragen. Hij gaf zichzelf de juiste houding en liep losjes en langzaam tot haar zilveren contouren. Met een iets opgeheven kop, gespitste oren en een neutrale blik naderde hij de witte teef. Een eerste woord lag klaar om gezegd te worden. Helaas ... of toch gelukkig, was de wolvin hem voor. Vlak naar haar al zoet klinkende zinnen, volgde met grof geweld het overdonderende geluid van onweer door de lucht. Precies boven hen. Voor de mens oorverdovend, voor de wolf bijna moordend. Chetan beet zijn lip terwijl de bliksem insloeg. Voor enkele seconden kleurde de wereld negatief en viel een blauwe glinstering op de ogen van beide wolven. Bij deze fractie van een seconden schoot het antwoord wat hij zou geven door gedachte. Hij wachtte enkel tot het meeste kabaal uit de lucht was. Zo sierde hij zijn tanden en sprak "Wel het uitgekozen moment voor een gesprek, vind je niet"? Zijn stem was laag, klonk warm en vertrouwd. Hierop verscheen de charmeur die hij was, bij het tonen van een voor hem wel bekende grijns.Chetan was tot in verhouding met de wolvin, een grote, forse wolf. Grote poten, hoog hoofd. Sommige dieren neigde hierdoor naar agressiviteit. Maar Chetan wist beter en was er bijna zeker van dat deze wolvin hier geen haar voor zou laten vallen.

Onderwerp: Re: Black Buildings with Black Clouds. ma jan 30, 2012 2:08 am

De onbekende reu kwam haar kant op gelopen, waarop zij ietwat lui bleef staan en wachtte tot hij bij haar in de buurt was. Nu hij stukje bij beetje dichterbij kwam verscherpte haar beeld van hem. Het was een forse reu, getild door lange poten en zijn hoofd zat vrij hoog. Zijn lengte was intimiderend, maar door de houding die hij aan had genomen en hoe zijn voorkomen was voelde ze zich alles behalve bedreigd. Bovendien was ze zelf groter dan de gemiddelde wolvin, waardoor de verhouding iets minder reusachtig was. De lengte van een wolf zei vaak vrij weinig, naar haar eigen ervaringen waren de grootste vaak de sulletjes en de kleinsten vaak de felste. Maar natuurlijk was dat niet op iedereen van toepassing, net zoals zijzelf met haar vrij forse bouw erbuiten viel.
Alsof de reu met de deur in huis viel toen hij bij haar aangekomen was startte er een hels spel van onweer in de grijs gekleurde lucht. Enkele bliksemschichten verlichtte het heelal dat gevuld was met donkergrijze wolken en het donkere, modderige bos werd meerdere malen een fractie van een seconden opgelicht, waardoor het een hele andere tint kreeg. Dysis hief haar pluizige kop en haar richtte haar bloedrode ogen ter hemelen, ze was dol op donder en bliksem. Het was een prachtig spel van de natuur, alsof het onenigheid met zichzelf leek te hebben. Bij enkele donderklappen schoten haar oren naar achteren door het oorverdovende geluid, maar toen de flits volgde gingen ze weer naar voren toe. ’Wel het uitgekozen moment voor een gesprek, vind je niet?’ De woorden van de reu onderbraken haar gestaar naar de lucht en haalde haar terug naar de realiteit. Het feit dat er een vreemde, witte reu voor haar neus stond. Het duurde even voordat de woorden daadwerkelijk tot haar doordrongen en ze nam alle tijd om haar ogen de reu te laten scannen.
“Dat ligt eraan of het gesprek interessanter is dan het helse spel in de lucht.” Haar stem had een ietwat bijdehandse ondertoon, maar tegelijkertijd waren haar woorden zo nonchalant uitgesproken als het maar kon. Of de wolf het perfecte gezelschap was betwijfelde ze, maar er was niets mis met het scannen van vreemdelingen. “Wat brengt een wolf zoals jou hier?” Haar ogen trokken nieuwsgierig zijn kant op en ze zakte langzaam door haar achterhand heen, waardoor ze uiteindelijk in een zittende positie belandde; waardoor de reu nu boven haar uittorende. “Een vreemdeling, is het niet?” Zijn vacht had niet de geur van één van de gebieden hier, het had geen enkele geur die ze thuis kon brengen.

Onderwerp: Re: Black Buildings with Black Clouds. wo feb 01, 2012 12:20 am

De witte wolvin bleek geboeid door het lichtspel boven hen. Chetan had er niet zo veel, keek toch op uit interesse tot het teefje. Daar trof hij de donkere hemel aan die telkens, voor enkele seconden verlicht werd door felle bliksem, gevolgd door oorverdovende donder. Zijn oren spitste waarbij zijn ogen vergrootte. Wanneer hij zijn blik weer tot de wolvin bracht, zag hij hoe ze genoot. Een doorgetrokken grijns krulde zijn lippen waarop zijn ogen versmalde. Hij wilde er iets op zeggen, maar besloot haar niet te storen. Dus wachtte hij tot zij zelf een volgend woord zou spreken.
"Dat ligt eraan of het gesprek interessanter is dan het helse spel in de lucht", haar tonen klonk een tikje nonchalant waar Chetan op in speelde. "Dat ligt eraan waarin mevrouw geïnteresseerd is", grijnsde hij terwijl hij zijn achterwerk op de grond plantte. Hij bleef haar strak aankijken, met iets dichtgeknepen ogen. Zo had hij een iets achterdochtige snoet, alsof hij iets van plan was. "Wat brengt een wolf zoals jou hier?" Op die vraag bedacht Chetan zich om direct antwoord te geven. Dit was niet op zijn gezicht te lezen, maar enkel in gedachte. Om nu gelijk zaken er bij te trekken die andere geen drol aan gaan, daar had hij geen behoefte aan. Daarom was het nodig om een onzin verhaal aan te knopen. Al zou deze wolvin daar hoogstwaarschijnlijk dwars doorheen boren, zo slim zag ze er wel uit. Zucht. "Geïnteresseerd?", in zijn stem ontstond een plagende ondertoon, gewoon om de teef te testen. Bij een korte stilte ging ook zij in een zittende houding over. Ondanks het hoogte verschil ging het leggen van oogcontact makkelijker. "Een vreemdeling, is het niet", dat had ze meer dan juist. Chetan had zich nooit gewaagt in een omgeving als deze. Als hij zou vertellen hij zijn vorige thuis eruit zag, zou ze stel achterover slaan ... of ... hem gewoon niet ... geloven. Maar "vreemdeling" kon je in meerdere manieren opvatten, zo was ook zij een vreemdeling. "Jij niet dan?", bracht hij grijnzend.

[poep-post >3>]

Onderwerp: Re: Black Buildings with Black Clouds. di feb 07, 2012 6:37 am

Een grijns sierde haar forse kop toen de wolf tegenover haar op haar woorden reageerde. ’Dat ligt eraan waarin mevrouw geïnteresseerd is,’ ze wendde haar kop van de wolf af om nogmaals een blik op de donkere hemel boven hen te richten, maar de grootste donderklappen waren Feralis al gepasseerd. Uit beleefdheid richtte ze zich weer tot de wolf voor haar, wiens volledig op zijn gemak leek te voelen. Haast automatisch scande haar bloedrode ogen de grote wolf, maar er viel weinig eigenaardigs aan de reu te ontdekken, afgezien van het achterdochtige grimas dat op zijn gezicht stond. “Dat ligt eraan, maar er zijn genoeg dingen waar ik me voor interesseer. Echter is het de vraag of wij dezelfde mening delen over een interessant gesprek.” Luidruchtig snoof ze de koude, frisse wind op en nam ze de tijd om na te denken. Ze verwachtte niet dat de reu voor haar zijn hele verleden aan haar op ging dragen en eigenlijk interesseerde ze zich daar ook niet echt voor. Maar hoe iemand zijn verleden probeerde te vertellen zei meer over diegene dan wat zijn verleden precies was. Maar de reu leek haar niet iemand die zo’n heldhaftig of angstaanjagend verleden had gehad. In haar opzicht was hij de perfecte reiziger, een wolf die van gebied naar gebied trok omdat niets hem tegenhield. Maar wellicht had ze het fout. “Altijd, zeker als het gaat om een verhaal van een soortgenoot.”
Haar ogen kneep ze ietwat samen en vanuit haar zittende positie wachtte ze rustig op een antwoord. Ze hoopte voor de reu dat hij niet het type wolf was dat loog over wat hij meegemaakt had, daar had ze namelijk een gruwelijke hekel aan. Als je iets niet kwijt wilde moest je gewoon heldhaftig nee zeggen, vond ze. Niet de ander opzeilen met een verhaal dat nergens op sloeg. Waarom zou je liegen over je verleden? ”Ik niet dan?” Herhaalde zijn woorden met een licht grinnikende ondertoon. “Vreemdeling voor jouw ogen, maar niet voor dit gebied hier.” Lichtte ze hem toe. Ze was hier al een tijdje en kende zowat heel Feralis uit haar hoofd, hoewel ze altijd nieuwe ontdekkingen deed op haar tochten. Het Noorden kende ze op haar duimde, zelfs in de dikke lakens van sneeuw wist ze perfect de weg te vinden. Het Noorden was haar thuis. Daarin tegen had ze haar snoet nog niet veel in het Zuiden laten zien, maar ze was zeker van plan om daar ook eens een kijkje te gaan nemen.