Destination

Onderwerp: Destination za jan 07, 2012 4:27 am

Ergens voelde hij zich hier wel thuis. Het gebied lag omringd met water en Zayn wist maar al te goed dat als hij hier weg zou willen gaan hij daarvoor nu moest kiezen. Maar die keuze liet hij varen. Het was groot, had genoeg prooidieren en tot nu toe kon hij zich er wel vermaken. Feralis bood verschillende plekken met variaties van warm tot koud en droog tot nat. Iets wat hem wel beviel als hij eerlijk was. Een grijnsje verscheen op zijn gezicht toen hij na lang wachten eindelijk het gene zag waar hij op zoek naar was. Een makkelijke prooi om te vangen. Hij had namelijk geen zin om er erg veel moeite voor te doen en zoveel honger had hij niet. Een klein knaagdierachtig wezen kwam zijn holletje uit. Het enige waar hij nu nog op moest wachten was dat het dier wat uiteindelijk een konijn bleek te zijn voor zijn hol weg te jagen zodat als hij er op af zou stormen hij niet zijn veiligheid zocht in het hol want dan kon hij weer zo lang wachten. Zayn zakte door zijn poten heen en hield het beest, wat hem nog niet in de gaten had, nauwlettend in de gaten. Het dier likte zijn pootjes schoon en keek eerst wat om hem heen. In alle tijd die Zayn alleen had doorgebracht had hij geleerd dat geduld meestal wel beloond werd. Wolven of andere dieren die te snel wilden hadden meestal de pech. Wachten was slimmer en meestal effectiever dan er meteen op af gaan. Meestal, niet altijd. Soms waren er gevallen waarin je snel moest handelen zoals nu. Het dier was nu een paar meter verwijdert van zijn thuishaven. Zayn stond langzaam op en loop voorzichtig wat dichterbij. Het dier had zijn rug naar hem toegekeerd en merkte dus niks van zijn aanwezigheid. Zonder enige twijfel dook Zayn op het dier. Met zijn poten probeerde hij het stevig vast te klemmen en zette hij zijn tanden in het nekvel van het dier en beet hem dood tegen de grond aan. Hij late het dier even los om zijn prooi eens goed te bekijken. Met een grijnsje op zijn gezicht begon hij gulzig van het dier te eten. Het sneeuw, wat een soort van deken vormde die op het bos lag, verkleurde langzaam donkerrood van het verse bloed wat uit het gedode dier kwam. Zayn likte zijn lippen sierlijk af. Toen hij klaar was waren alleen de botten en een deel van het vel nog over. Het had hem zeker goed gedaan. Plotseling spitste Zayn zijn oren. Een onbekend geritsel was te horen vanuit de bosjes. Ondanks dat hij niet wist wat het was bleef hij rustig zitten. ”Ah, bezoek!” zei hij met een speels lachje op zijn gezicht terwijl hij zijn blik wendde naar de bosjes. Benieuwd wat voor type hij nu weer tegen zou komen.

Onderwerp: Re: Destination zo jan 08, 2012 6:13 am

Het reuzenhert was het gróótste hert wat Night ooit in zijn leven had gezien. Een reusachtig prooidier waar hij nooit in zijn eentje tegenop zou kunnen. Met een schofthoogte van zo'n twee meter moest je een behoorlijk eind springen om bij de kwetsbare hals van het dier te komen. Bij een poging om de hals te bereiken had je al de grootste kans om vertrapt te worden onder de lompe hoeven van het dier. En de mannetjesreuzenherten... Wat een kolossale geweien! Een spandwijdte van bijna drieënhalve meter maakte het onmogelijk om geschept te worden door dat ding. Die herten beseften zelf maar al te goed dat een klein wolfje met een paar blinkende tandjes daar echt niet in hun eentje tegenop kunnen. Ze zouden Night levend kunnen verslinden als ze van vlees hadden gehouden. Hij keek wel uit om zo'n dier in zijn eentje te lijf te gaan.
Maar ooit zou Night de uitdaging aangaan, had hij zichzelf gezworen. Misschien kon hij wat vrienden regelen of zou hij samen met een toekomstige roedel zo'n dier bij de lurven grijpen. Dat was wat hij ervan had gedacht. Maar nu had de kans zich aangeboden om zo'n dier te verslinden. Het was simpeler dan Night had gedacht. Hij had in de takken van een half omgevallen boom liggen luieren toen een kudde reuzenherten onder hem was gaan grazen. Het was zeer vermakelijk om naar die knollen te kijken en Night had zich die ochtend prima vermaakt. Uiteindelijk was een kalf hem opgevallen. Een jong kalf wat net iets kleiner was dan een damhert van normaal formaat. En Night had zijn kans gegrepen. Hij was stiekem de bosjes ingedoken en had toen op het juiste moment het kalf overdonderd. Hij dreef het dier de bosjes in, weg van zijn beschermende kudde.
Nu rende Night als een bezetene achter het jong aan. Hij rende harder dan hij had verwacht en Night hijgde zwaar, maar zijn conditie was altijd al prima geweest en hij zou het nog wel even uit kunnen houden. Het kalf leek echter zeer vermoeid te raken en Night liep al op hem in. Zijn opwinding dreef hem steeds sneller vooruit tot hij nog maar een meter hoefde te overbruggen. Hij kon het verse vlees van het kalf al ruiken. Hoe zou het smaken?
Plots dook het kalf de dichte bosjes in en bracht Night naar een open plek, omringd door water. Het kalf nam ineens een noodsprong over een zwart figuur. Night was veel te laat en kwam met volle vaart tegen het ding aan. Hij sloeg over de kop en toen hij met een klap op zijn rug belandde werd de lucht uit zijn longen geblazen. Even zag hij sterretjes, maar al snel herstelde Night zich en sprong hij overeind, weer stevig op zijn vier poten. Het kalf verdween de bosjes in en zijn kans om in zijn eentje een reuzenhert te vangen was als sneeuw voor de zon verdwenen.
'Nee!' riep Night het kalf gefrustreerd toe. 'Kom terug jij! Ik grijp je nog wel!' Ondanks zijn zinloze dreigementen bleef Night staan, aangezien hij wist dat hij het kalf niet meer zou vinden en inhalen. Wat een verspilling. Wat had er eigenlijk op de grond gelegen?
Night draaide zich om naar de zwarte vorm waar hij overheen was gevallen. Hij had niet verwacht een soortgenoot te zien. Het was een zwarte wolf met hier en daar een fletse grijze afwisseling aan kleur. Het was geen absurd grote wolf zoals Night ze wel eens had gezien, maar absoluut geen kleintje. Zijn brede bouw gaf hem een machtig aanzien. Een krielkip was het zeker niet, bedacht Night. Hoewel hij wist dat de grote wolven vaak behoorlijk arogante agressievelingen konden zijn trok hij zich er weinig van aan. Hij hield er niet echt van om zijn hele leven voorzichtig te zijn. Hij heeg misschien geen reuzenhertebok in de nek, maar misschien zou hij dat toch een keertje moeten doen. Voor de ervaring.
'Een goedemorgen!' groette Night. Hij maakte een plechtige buiging en keek toen op. 'Het spijt me zeer dat ik waarschijnlijk op je hoofd stond, maar ik moet ergens mijn grote poten neerzetten.' Night wiebelde met zijn wenkbrauwen. 'Of misschien is jouw hoofd wel het grote hier, daar kan ik niet zo veel aan doen.' Hij keek nog een keer om of het kalf stiekem door de bosjes loerde, maar het was echt verdwenen. Helaas. Waarschijnlijk zou hij nooit meer zo'n mooie kans krijgen. Maar goed, het leven zat nu eenmaal vol verrassingen en deze zwarte reu had hij inderdaad niet zien aankomen.

Onderwerp: Re: Destination di jan 10, 2012 9:22 am

Het duurde even maar even later kwam een reu uit de bosjes tevoorschijn. De reu had eerst zijn hoofd weten te pletten. Iets wat je niet vaak meemaakte moest hij toegeven. De meeste wolven hadden toch een andere manier van begroetten of beter die begroetten gewoon niet. Een wolf van ongeveer bijna het dubbele van zijn leeftijd stapte de bosjes uit. Zayn ogen vielen op de reu. Hij had een grijze vacht met witte plekken erdoor heen. Een soort wildkleur maar dan anders met witachtige ogen ogen. De reu was in het bezit van een slank lichaam die van pas zou komen bij het jagen. Zayn trok even zijn neus op toen de reu naar hem toe kwam lopen. De eerste indruk was altijd het belangrijkst zeiden ze. Tot nu toe wist hij nog maar weinig van deze reu. ”Een goedemorgen!” begroette de reu en een soort buiging achtige beweging volgde. Blijkbaar was het zo eentje. Niet een reu van zijn kaliber maar van een totaal andere wereld. Hij liet het maar even bij wat het was. Misschien zou er nog verandering in zijn mening over deze reu komen alhoewel hij dat betwijfelde. Zijn mening was meestal snel gevormd en kwam meestal overeen met de informatie die volgde. Met een norse blik bleef hij de reu aanstaren. ” 'Het spijt me zeer dat ik waarschijnlijk op je hoofd stond, maar ik moet ergens mijn grote poten neerzetten,” zei hij. Zayn had ergens de neiging om naar zijn poten te gaan kijken. ”Of misschien is jouw hoofd wel het grote hier, daar kan ik niet zo veel aan doen,” ging hij vrolijk verder. Zayn negeerde die laatste opmerking. Hij wist dat hij maar wat dolde en wat kon hem het nou schelen wat hij zei. ”Maak je geen zorgen. Je kunt er niets aan doen dat je zo lomp bent dat je zelfs over andermans hoofd walst,” zei hij met een mierzoet glimlachje op zijn gezicht. ”Trouwens, je voldeed wel aan een orginele begroeting,” voegde hij er nog aan toe. De reu keek nog even naar de bosjes. Blijkbaar had hij net een prooi willen vangen en is hij daardoor op Zayn gestuit. Domme actie in zijn ogen. Ondanks je drang om iets te vangen zou je altijd nog kunnen blijven opletten. Niet dat Zayn het wat uitmaakte dat hij iemand anders in de weg liep. Sterker nog hij genoot alleen maar van die momenten. Anderen lekker sarren en het leven zuur maken. Vooral van die poedeltjes die het leven totaal niet aankonden. Kon hij tenminste nog wat lachen. Zijn blik ging weer even naar de reu. ”Je had beter over het hoofd van die kalf heen kunnen walsen dan had je nu tenminste eten gehad,” zei hij grijnzend.