PortalIndexZoekenLaatste afbeeldingen: Exile : Infovr: Exile : RoedelsRegistrerenInloggen

Deel | 
 

 : Exile :

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Yurii
Yurii

Aantal berichten : 146
Pawprints : 34
Naam : Lizard
Leeftijd : 27

Karakterprofiel
Roedel: The Outsiders
Leeftijd: 2 year 7 months
Partner: Try me

: Exile : Empty
BerichtOnderwerp: : Exile :   : Exile : Emptyma jan 02, 2012 6:40 am

Yurii had met zijn kleine gestalte geen problemen met de dichte begroeiing van Softbreath Forest. Hij raakte makkelijk door alle kleine openingen. Momenteel zat hij tussen enkele dichte struiken. Niemand kon hem zien, maar hij kon ook niet zien of er iemand in de buurt was. Dat was wel een nadeel. Gelukkig wist hij er wel iets op te vinden. Zijn oren en neus waren erg gevoelig, dus niets of niemand kon hem ongemerkt benaderen, laat staan dat iemand hem zou kunnen aanvallen zonder dat hij wist dat er een andere wolf was. Of andere wezens. Hier zaten dieren die hij nog nooit had gezien. Enorme, harige beesten met twee staarten en herten zo groot als paarden. Het was een vreemde plek, maar hier was hij veilig. In Rusland kon hij zijn gezicht niet meer vertonen zonder gevangengenomen te worden door een of andere verkenner. Nikolai was in de poten van een vijandige roedel gevallen, en waarschijnlijk was hij dood. Of erger. Natuurlijk kon het erger. Elke dag als slaaf moeten werken, als lokaas moeten dienen of dag in dag uit gemarteld worden. Yurii hoopte dat zijn vader dood was. Of ontsnapt, wat wel erg onwaarschijnlijk was. Daarom hoopte hij voor hem dat hij zo snel mogelijk dood was. Het klonk verschrikkelijk raar, maar de dood was bevrijding in een land als Rusland. Een zuchtje verliet zijn bek.

Takjes en blaadjes grepen zich vast in zijn dikke vacht toen de bruine wolf zich door de struiken naar buiten werkte. Na even gestruggled te hebben stond hij opnieuw helemaal in het bos. De bomen stonden dan wel dicht op elkaar, de struiken ertussen maakten het bijna onmogelijk voor grotere dieren om er door te komen. Eigenlijk best grappig. Yurii stelde zich zo'n immens beest voor, die tegengehouden werd door een bosje struiken. Hij schoot in de lach door die gedachte. Het geluid klonk nog even na en hield toen weer op. Yurii schudde grinnikend zijn kop. Hij verwachtte wel dat hij hier andere wolven of kleinere dieren zou kunnen tegenkomen. Daarom bleven zijn oren alert de omgeving afspeuren. Met een ruk draaide hij zijn kop om. Hij had iets gehoord, en hij zou niet gerustgesteld zijn voordat hij wist wie of wat er in de buurt was. Zijn goudgele ogen vonden een schim tussen de bomen. Afwachtend ging hij zitten. Zou de gedaante het lef hebben om op hem af te komen?

[Iedereen]
Terug naar boven Ga naar beneden
Nathan
Nathan

Aantal berichten : 392
Pawprints : 72
Naam : Gabri
Leeftijd : 28

Karakterprofiel
Roedel: The Wanted Wolves
Leeftijd: 4,5 years
Partner: If you're the right one..

: Exile : Empty
BerichtOnderwerp: Re: : Exile :   : Exile : Emptyma jan 02, 2012 8:38 am

Nathan liep rond en verveelde zich eigenlijk best wel. Hij had nog niemand ontmoet hier in het nieuwe gebied. De reu zuchte eens en liep rustig verder. Hij was neutraal en 4,5 jaar oud. Zijn vachtkleur was wit, met goud/bruine ogen en een zwart randje er om heen. De wolf liep verder en ging eens zitten om rond te kijken. Al snel had hij in de verte een prooi gevonden. De wolf ging in de aanvalshouding zitten om het hert aan te vallen. Na een kleine sprong had de 4,5 jaar oude wolf het hert te pakken in zijn hals. Hij beet hard de slagader door en de bloed hing hem uit zijn bek. Dit was het geweldigste van het leven. Een groot stuk vlees helemaal voor jezellf, waarvan je ook nog eens kon kiezen wat je wilde hebben. Nathan likte over zijn lippen heen en begon gulzig het beest op te eten. Grote stukken vlees gingen door zijn bek heen. Het deed hem goed om weer eens goed te eten. Snel liep hij ergens naar een beekje of een meertje heen om zijn wolvenkop weer schoon te maken. Rustig begon hij zijn kop schoon te maken en gaf zichzelf daarna maar helemaal een was beurt. Snel stond hij weer op en begon te rennen naar een bos. Hij zette zijn poten diep in de aarde en het zand glipte weer tussen zijn poten door zijn vacht heen.

De reu stopte wat toen hij het bos begon te zien. Dit was een geweldige plek om weer nieuwe wolven te gaan ontmoeten. Al snel begon hij weer met rennen. De reu kwam snel in het bos terecht, waarbij de bomen snel voorbij raazden. Maar plots rook hij een geur van een andere wolf. Nathan liep snel verder. Zijn nieuwsgierigheid was sterker dan zijn intuïtie om weg te gaan. Daarom ging de wolf verder naar de geur toe. Ondertussen zag hij aan de schim die hij zag dat het een reu was door de houding. Hij zette zich in een aanvalshouding om de wolf te gaan plagen. De reu kwam uit de bosjes gesprongen en draaide in de lucht een rondje. Daarna kwam hij op zijn poten terecht en draaide hij zich om. 'Hallo. Ik ben Nathan.' Hij glimlachde en ging zitten op de grond, terwijl hij naar hem keek.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://www.rocketscience.rpgboard.net
Yurii
Yurii

Aantal berichten : 146
Pawprints : 34
Naam : Lizard
Leeftijd : 27

Karakterprofiel
Roedel: The Outsiders
Leeftijd: 2 year 7 months
Partner: Try me

: Exile : Empty
BerichtOnderwerp: Re: : Exile :   : Exile : Emptyma jan 02, 2012 11:07 am

De schim was afkomstig van een witte wolf, die wel heel snel door het bos stoof. Yurii kneep zijn goudgele ogen samen om de wolf niet uit het oog te verliezen. Blijkbaar was hij nog niet opgemerkt, maar hij wist dat de kleinste beweging hier de aandacht zou trekken. Het bos was opmerkelijk stil. Eigenlijk was het te stil. Deze stilte zorgde ervoor dat hij even afgeleid was. Vragen stuiterden door zijn kop. Waarom was het zo stil? Dit korte moment van onoplettendheid had ervoor gezorgd dat hij de witte wolf uit het oog verloren was. Hij probeerde niet in paniek te raken. Stel nu dat die wolf een of andere verkenner was, die momenteel teruggelopen was naar de rest. Om te melden dat ze hem gevonden hadden natuurlijk. Misschien was de andere wolf er op getraind geweest, en had hij Yurii ontdekt. Zenuwachtig sloeg hij met zijn staart op de grond. Deze situatie had hij wel meer meegemaakt, het gevoel betrapt te zijn, de adrenaline die door zijn lijf gierde bij de gedachte dat hij in gevaar was. En nu was Nikolai er niet om hem te kalmeren. Dit was de eerste keer dat hij alleen was. Yurii wist niet onmiddellijk wat hij moest doen. Wegrennen? Als er meer waren, kon hij in de val lopen. Slecht idee dus. Vechten? Dat kon hij wel. Natuurlijk kon hij dat. Hij was sterk, slim en had een ongeloofelijk tactisch inzicht.

Twijfelen was niet goed. Dat was het nooit. De wolf kwam plots met een salto-achtige sprong uit het struikgewas naast hem. Yurii sprong achteruit en gromde dreigend. "Wàt doe je", Spuugde hij, wetend dat hij misschien niet te verstaan was door zijn Russisch accent. De witte wolf stelde zich voor als Nathan en ging glimlachend zitten. Yurii kwam uit zijn ineengedoken houding. De oudere reu was blijkbaar niet echt van plan om hem aan te vallen, maar schijn kon bedriegen. Hij vertrouwde het hele zaakje niet. Informatie los krijgen, geen informatie geven. "Wat fijn voor je",Reageerde hij op Nathan. Zijn blik gleed over de bomen. Toen keek hij recht in de ogen van de witte wolf. "Ben je alleen?" Vroeg hij toen wantrouwend. Nee, vreemdelingen waren niet te vertrouwen, hoe vriendelijk ze ook deden.
Terug naar boven Ga naar beneden
Nathan
Nathan

Aantal berichten : 392
Pawprints : 72
Naam : Gabri
Leeftijd : 28

Karakterprofiel
Roedel: The Wanted Wolves
Leeftijd: 4,5 years
Partner: If you're the right one..

: Exile : Empty
BerichtOnderwerp: Re: : Exile :   : Exile : Emptyma jan 02, 2012 10:38 pm

Nathan grinnikte even bij het accent van de wolf. Het was grappig, maar meneer de wolf moest natuurlijk ook wel weer even serieus gaan gedragen. Wie weet wat ze wel niet van hem moest gaan denken. De reu keek de wat jongere wolf voor hem neutraal aan. 'Wat fijn voor je' Reageerde de wolf op hem. Nathan trok zijn ene wenkbrauw eens op en keek de wolf aan met een ontzettende domme kop. Tsja soms was Nathan gewoon gek en humoristisch. Mocht toch ook wel eens een keertje? 'Ben je alleen?' Vroeg de wolf wantrouwend. Nathan keek hem nog dommer aan. 'Zie ik er soms uit dat ik een hele kudde achter me aan heb?' Dom keek hij eens om zich heen. 'Zoals ik het net zag, nee. Ik ben helemaal alleen. De enige die hier ooit heen is gekomen. Was ooit eens in een ander land, voor een paar dagen, maar toen bam, allemaal dood.' Nathan zuchte eens en keek naar de wolf. 'Mijn broertjes en mijn ouders zijn ergens aan de andere kant van weet ik het.' Nathan ging op zijn achter poten staan en haalde daarna ook nog één van zijn achter poten weg. Nu stond hij op één poot, zijn rechter achterpoot om precies te zijn. De wolf viel naar achteren en een 'Oefff.' kwam uit zijn bek. Hij deed dit wel vaker. Ook al was het ontzettend slecht, dat boeide Nathan niet. Hij vond het leuk en daar ging het toch ook om?

Zijn poten staken omhoog, maar waar hij zijn poten kon knikken, deed hij dat ook. De reu had dan in zijn 4,5e levensjaren al wel wat mee gemaakt, maar echt veel vond hij het nou ook weer niet. De wolf, was zoals anders, altijd al neutraal geweest. Koos geen partij voor de goede, geen partij voor de slechte, maar gewoon neutraal. Al liet hij wel alles toe mocht hij een roedel krijgen. Maar dat was altijd wat de wolven zelf natuurlijk wilden. Maar dat hij neutraal was, betekende natuurlijk niet dat de reu geen grappen uit mocht halen. Of lol mocht beleven. Anders was er niks aan het leven. Of zoals hij ooit al eens wat hoorde ,''Het is een beetje leven in de brouwerij.' De reu grinnikte eens en hief toen zijn kop eens op naar de andere wolf. 'Hoi.' Melde hij de wolf ontzettend droog. Nathan was gewoon op moment niks anders dan een wolf met domme, zinloze, vage grappen. Ergens in de verte hoorde hij de voetstappen weer van een hert. Wat hem dan ook altijd weer eens uithongerde. Zijn tong hing automatisch uit zijn bek en sprong op. 'Yummie vlees van het grote hertige beest.' De wolf werd helemaal gek en kon alleen maar van het idee genieten. Het hert was er al weer vandoor. Niet dat hij echt zo heel erg honger had, maar het idee maakte hem dat wel. Teleurgesteld ging hij zitten. 'Damn...' Mopperde hij tegen zichzelf. 'Daar gaat het geweldige hertige eten weer.' Met een poot stampte hij een beetje in de aarde. Hij bedacht zich dat hij al wel vrij snel weer eens aandacht aan de andere wolf moest gaan besteden. Anders was het zo zielig vond hij. De reu draaide zich om en keek naar de wolf. 'Does joee koemt out roeeshhland?' Vroeg hij met opgetrokken wenkbrauwen en een rare uitspraak. Hij was nog nooit een talent voor talen gehad, maar het herkennen kon hij wel.


Dit topic is stop gezet/afgelopen.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://www.rocketscience.rpgboard.net
Gesponsorde inhoud



: Exile : Empty
BerichtOnderwerp: Re: : Exile :   : Exile : Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 

: Exile :

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Feralis :: West :: Softbreath Forest-