PortalIndexZoekenLaatste afbeeldingenIt's my food! So shut up! InfovrIt's my food! So shut up! RoedelsRegistrerenInloggen

Deel | 
 

 It's my food! So shut up!

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Delilah
Delilah

Aantal berichten : 297
Pawprints : 60
Naam : Lisanne 8D
Leeftijd : 26

Karakterprofiel
Roedel: ;;Solitair.
Leeftijd: ;;3 years 'nd 6 months.
Partner: ;;It's over, forever.

It's my food! So shut up! Empty
BerichtOnderwerp: It's my food! So shut up!   It's my food! So shut up! Emptydi jan 31, 2012 6:09 am

Stil sloop de wolvin door het dichte struikgewas. Ze was op jacht. Een paar dagen eerder had Delilah de geur van een kleine hertenkudde opgevangen. Toen had ze nog geen honger gehad. Nu, een paar dagen later, wel. Dus het was een goeie zet van haar geweest om de kudde te volgen. Zo had ze altijd voedsel bij de hand. De herten hadden nog niks van Delilahs aanwezigheid gemerkt. Daar zou zeer binnenkort verandering in gaan komen. De wildkleurige wolvin sloop steeds dichterbij de nietsvermoedende hertenkudde. Als de wind haar meezat zou ze een gunstige jacht hebben. Als de wind haar niet meezat, dan had ze minder geluk. Gelukkig had ze de wind vandaag mee. De herten konden haar geur niet ruiken, want de wind stond de verkeerde kant voor hun op. Opeens stak het leidersmannetje zijn kop op. Delilah zag dat zijn neusgaten wijd opengesperd stonden. Hij had dus de aanwezigheid van de naderende wolvin opgepikt. Delilah moest nu snel handelen als ze nog een avondmaal wilde hebben. De wolvin schoot razendsnel uit het struikgewas op. In tussentijd had het leidersmannetje zijn kudde al gewaarschuwd. Delilah rende achter de kudde aan. Ze hapte naar de flanken van een ouder dier. Het dier wist dat zij het doelwit was van de wolvin. Toen hapte Delilah weer naar de flanken van het oude dier. Ze joeg het weg van de kudde. Nu zou het doden makkelijker gaan. De ervaren wolvin sprong met een grote sprong op de rug van het hert. Ze klemde zich vast met de scherpe nagels van haar poten. Haar vlijmscherpe tanden beten hard in de nek van het hert. Bloed sijpelde langs de bek van Delilah. Plotseling struikelde het gewonde hert. Delilah viel bovenop haar. Ze had dit al verwacht. Ze was immers zeer ervaren. Een korte beet haalde de slagader open. Bloed spoot als een fontein uit de hals van het nog levende hert. Binnen een minuut stopte het hart met kloppen. Het oude hert was heengegaan. Delilah bekeek trots haar net gedode prooi. Ze had voor minstens een week genoeg te eten. De wolvin nam hongerig een hap uit de buik van het karkas. Net toen ze het had doorgeslikt en een nieuwe hap wilde nemen, ving ze een geur op van een andere wolf. Delilah gromde zacht. Dit was haar prooi en van niemand anders! Haar blauwe ogen speurden de omgeving af, op zoek naar een naderende wolf. Ze wachtte gespannen af wat er ging gebeuren.

&Dagon
Terug naar boven Ga naar beneden
Dagon
Dagon

Aantal berichten : 69
Pawprints : 60
Naam : Megaaaaan!
Leeftijd : 27

Karakterprofiel
Roedel: You really think those poodles can hold me down?
Leeftijd: 4 jaar
Partner: Hell. No.

It's my food! So shut up! Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's my food! So shut up!   It's my food! So shut up! Emptydi jan 31, 2012 7:01 am

Dagon drukte zich laag op de grond. Hij had een hertenkudde in het vizier en was vastberaden een van deze heerlijke, sappige beesten te vangen. Het was niet lang geleden geweest dat de zwarte reu voor het laatst had gegeten, maar hij had altijd honger. En anders maakte hij wel honger. Zo'n prachtige hertenkudde kon hij niet aan zich voorbij laten gaan. Voorzichtig sloop hij wat dichter naar de groep toe. De wind kon de reu moeilijk inschatten, hij lag erg beschut in het struikgewas. Plots zag hij hoe de leider van de kudde zijn kop paniekerig hief en binnen de kortste keren schoot er een bruigekleurde vlek door de groep heen. Ze renden een einde verderop, en verbaasd ging Dagon ze achterna. Van de geur die hij opving kon hij ruiken dat een wolvin de hertenkudde ook als een doelwit had gezien. Ze had zíjn voedsel net zitten verjagen. De reu gromde laag terwijl hij weer verdekt in het struikgewas ging zitten. Hij wachtte tot het teefje een hert had gedood. Ze had een mooie jachttechniek, dat moest hij wel toegeven. Ze was behendig en wist hoe ze op de juiste manier moest handelen. Hmm... Zou hij haar over kunnen halen om hem haar hert te delen? Zij had per slot van rekening de hertenkudde verjaagd waar híj ook van wilde jagen. Ze was het hem meer dan schuldig. Dagon stapte uit de beschutting en liep recht op het teefje af. Ze moest hem al hebben opgemerkt, want ze draaide haar kop naar hem toe en gromde. Toen de blikken van beide wolven elkaar kruisten, liet hij de zijne even vernauwen. Zijn oren lagen waarschuwend tegen zijn schedel geplakt, zijn stappen werden langer en vervaarlijker. Recht voor haar snuit bleef hij staan. Hij wierp een hongerige blik op de prooi die nu ook voor hem binnen pootbereik was. "Lekker," grijnsde hij terwijl hij naar het gedode hert knikte. Daarna draaide hij zijn kop naar het teefje. "Lust ik ook wel." Het klonk niet gemeend, het klonk eerder dwingend. Het was ook niet bedoelt om gewoon te zeggen dat hij wel honger had. Het was bedoelt om ervoor te zorgen dat de bruine wolvin haar prooi deelde met hem. En anders zorgde hij er wel op een andere manier voor dat hij zijn welverdiende eten kreeg, en die was misschien íets minder prettig.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://newyorkcity.actieforum.com
Delilah
Delilah

Aantal berichten : 297
Pawprints : 60
Naam : Lisanne 8D
Leeftijd : 26

Karakterprofiel
Roedel: ;;Solitair.
Leeftijd: ;;3 years 'nd 6 months.
Partner: ;;It's over, forever.

It's my food! So shut up! Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's my food! So shut up!   It's my food! So shut up! Emptydi jan 31, 2012 7:49 am

Een zwarte reu met goudgele ogen verscheen ten tonele. Delilah gromde waarschuwend naar hem. Dit was haar prooi en niemand anders kwam eraan. De zwarte reu stopte pal voor haar neus. Delilah legde haar oren strak in haar nek. Ze nam een gevaarlijke houding aan. Deze reu zou te weten komen met wie hij te maken had. Hij had met haar te maken! Delilah, de wolvin die al in meerdere slechte roedels had gezeten. Ze was zelfs gekomen tot bèta. Ze zou zich heus niet laten afschrikken door een reu die haar voedsel wilde opeisen. Nee, ze zou laten zien wat ze allemaal in huis had. Delilahs ogen flitsten naar de zwarte wolf. Hij zei dat hij haar prooi lekker vond. Fijn voor hem, als hij er ook zo één wilde moest hij zelf op jacht gaan. De reu grijnsde toen hij zijn goudgele ogen op het karkas richtte. "Lust ik ook wel." Hij keek weer naar Delilah. ''Fijn voor je. Helaas is deze prooi al van mij,'' snauwde Delilah. ''Of dacht je soms dat je gezellig mee kon lunchen?'' vroeg Delilah op een sarcastische toon. Ze nam een dominante houding aan. Ze was geen zwakkeling. Ze richtte richtte haar felle blik op de zwarte reu. Delilah keek hem even onderzoekend aan. De reu was ongeveer even oud als haar. Hij was helemaal zwart met alleen een witte streep op zijn buik. De wolvin keek met haar blauwe ogen weer naar de reu. Ze wachtte ongeduldig op zijn antwoord. ''Nou komt er nog wat van? Ik heb niet eeuwig de tijd.'' snauwde ze chagrijnig tegen de zwarte reu. Delilah mompelde wat en beende toen naar haar prooi toe om er vervolgens een hap uit te nemen. Ze hield de reu scherp in de gaten. Ze had nog steeds dezelfde dominante houding die ze net ook had. Ze liet niet met zich sollen. Ze was geen bang, schijterig wolvinnetje die braaf de bevelen opvolgde van een sterkere wolf. Nee, zij was koppig en stond sterk op haar vier poten. Met deze wolvin viel niet te sollen. Delilah keek weer naar de reu. Ze liet weer een grom horen, deze keer iets minder waarschuwend dan die eerste keer. Ze wachtte op zijn antwoord.
Terug naar boven Ga naar beneden
Dagon
Dagon

Aantal berichten : 69
Pawprints : 60
Naam : Megaaaaan!
Leeftijd : 27

Karakterprofiel
Roedel: You really think those poodles can hold me down?
Leeftijd: 4 jaar
Partner: Hell. No.

It's my food! So shut up! Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's my food! So shut up!   It's my food! So shut up! Emptywo feb 01, 2012 8:38 am

Dagon merkte dat de houding van het teefje steeds vijandiger werd hoe dichter hij naderde. Zelf liet hij zien dat hij ook niet de meest aardige wolf was die er op Feralis rondliep. In tegendeel zelfs. Hij had een hekel aan alles wat lief, goed of schattig was. Hij wilde het het liefst meteen verscheuren. Zijn ideale wereld zou bestaan uit slechtheid, het donkerste van het donkerste en alleen maar wolven die in staat waren andere te doden waren toegestaan. Een survival of the fittest, om het met makkelijke woorden te zeggen. Oftewel: only Dagon will survive.
"Fijn voor je. Helaas is deze prooi al van mij," werd hem toegesnauwd. Hij bewoog amper maar staarde het teefje alleen maar aan met een scheve grijns op zijn donkere gezicht. "Of dacht je soms dat je gezellig mee kon lunchen?" De reu hield zijn kaken strak op elkaar terwijl zijn grijns langzaam veranderde in een rechte streep. Ze ging wel ver. Zijn humeur kon binnen enkele seconden omslaan, hij werd om het geringste al kwaad. Ze had geen flauw idee wie ze voor haar had, dat bleek maar weer. Als ze hier later op terug zou kijken, wanneer de door Dagon toegebrachten wonden net zouden beginnen met helen, zou ze wel een tweede keer nadenken voor ze een kwaadaardige reu brutaal tegen zou spreken. Ze zou er ongelofelijke spijt van krijgen, voor de rest van haar leven. "Nou komt er nog wat van? Ik heb niet eeuwig de tijd." "Ik laat graag op me wachten," zei de zwarte reu met een zware ondertoon die zijn ongenoegen duidelijk liet weten. "Ik dacht niet alleen dat ik mee kon eten, ik was er volledig van overtuigt. En ik weet dat je heus wel bereid bent je hertje met mij te delen, zeker als je hoort dat dat hertje eigenlijk van míj had moeten zijn," blies Dagon. Hij gromde laag en liet zijn blinkende hoektanden even zien. Hij keek toe terwijl het teefje naar haar hert toe liep om er een flinke hap uit te nemen. Chagrijnig bleef hij op zijn plek zitten, het water in zijn mond voelend. Eigenlijk zou hij gewoon naar haar toe moeten lopen en haar ruw weg moeten duwen om zijn prooi op te eisen. Ze leek verspilde moeite om mee te vechten, dus deed hij dat ook niet. Dagon merkte hoe hij goed in de gaten werd gehouden door de bruine wolvin, maar het deerde hem niet. Onbeschaamd deed hij wat stappen naar voren en liep met een wijde boog om haar heen, zodat hij aan de andere kant van de prooi weer tot stilstand kwam. "Die kudde herten waar je op jaagde, dat was mijn doelwit, dat had míjn voedsel moeten worden. Het minste wat je kunt doen is mij mee laten eten, dat verdien ik wel. Daar komt bij dat jij toch niet tegen mij op kunt boksen. Een gevecht heb je zo verloren, onthoud dat goed nu ik je nog waarschuw." Dagon liet zijn woorden hard en gevaarlijk klinken. Tijdens zijn hele rede bleef hij haar aankijken zonder ook maar één keer te knipperen. Hij wilde haar laten weten dat het menens was.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://newyorkcity.actieforum.com
Delilah
Delilah

Aantal berichten : 297
Pawprints : 60
Naam : Lisanne 8D
Leeftijd : 26

Karakterprofiel
Roedel: ;;Solitair.
Leeftijd: ;;3 years 'nd 6 months.
Partner: ;;It's over, forever.

It's my food! So shut up! Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's my food! So shut up!   It's my food! So shut up! Emptyza feb 04, 2012 3:52 am

"Ik laat graag op me wachten," sprak de reu met een toon vol ongenoegen. Delilah rolde met haar blauwe ogen. "Ik dacht niet alleen dat ik mee kon eten, ik was er volledig van overtuigt. En ik weet dat je heus wel bereid bent je hertje met mij te delen, zeker als je hoort dat dat hertje eigenlijk van míj had moeten zijn," blies de reu. Delilah antwoordde niet. Soms was het beter als je even niks zei. Ze liet de reu uitpraten. De reu kwam in beweging en kwam tot stilstand aan de andere kant van het dode hert, tegenover Delilah. "Die kudde herten waar je op jaagde, dat was mijn doelwit, dat had míjn voedsel moeten worden. Het minste wat je kunt doen is mij mee laten eten, dat verdien ik wel. Daar komt bij dat jij toch niet tegen mij op kunt boksen. Een gevecht heb je zo verloren, onthoud dat goed nu ik je nog waarschuw." De woorden klonker gevaarlijk. ''Als je zo nodig mee wilt eten. Kun je op zijn minst wel even je naam vermelden,'' begon Delilah geïrriteerd. Ze boorde met haar blauwe ogen in de goudgelige ogen van de zwarte reu. De reu was minstens een jaar ouder dan haar. Dus een gevecht kon ze moeilijk winnen. ''Mijn naam is Delilah,'' antwoordde ze, nu iets minder geïrriteerd. Voor het eerst in lange tijd gebeurde er weer iets in haar saaie leven. Ze had dit te lang moeten missen: een goede ruzie tussen twee onbekende wolven. Wolven die elkaar nog nooit ontmoet hadden. Zij, Delilah was geboren in Feralis. Maar, ze had een groot deel van haar leven doorgebracht in WS. Nu was ze terug en wilde ze nooit meer weggaan. Feralis was haar thuis. Ze keek weer naar de reu, wiens naam ze nog niet wist. ''Eet smakelijk, reu.'' mompelde ze. Ze zette haar tanden weer in de buik van het karkas. Ondertussen wachtte ze op een reactie van de wolf die tegenover haar stond.

Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud



It's my food! So shut up! Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's my food! So shut up!   It's my food! So shut up! Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 

It's my food! So shut up!

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Feralis :: West :: Softbreath Forest-