Zit je ergens mee?
Zijn je ouders vervelend?
Voel je je helemaal kut?
Schrijf het hier van je af of vraag advies aan leden :')

Ik zal mijn frustratie hier dan maar eens neer pennen,
Ik ben zoals sommigen wel weten geopereerd aan mijn been en daardoor ben ik niet al te mobiel voor 6 maanden. De eerste week toen ik terug naar school ging hielp iedereen mij, maar nu een week of 6 later kijkt niemand meer naar mij om. Ik kan toch moeilijk mijn rolstoel zelf in de lift zetten aangezien ik met krukken loop? Neen! Tijdens frans hebben ze mij gewoon in de klas laten staan en ik moest dan maar zelf naar boven geraken! Gelukkig was onze leerkracht van Frans er nog die mij dan heeft geholpen. Vandaag was het weeral hetzelfde het school was gedaan en weeral negeerde iedereen mij!

Ik snap niet wat ik hen heb gedaan maar ze snappen het gewoon niet hoe moeilijk het voor mij is om naar school te gaan en om thuis te zijn doordat ik niks zelf kan doen!
Dus ik vroeg daarjuist aan Nathalie (iemand van mijn klas) of ze mijn mappen in de kast wou leggen aangezien ik die zelf niet kan dragen, wat kreeg ik als antwoord? "Aah, maar ik moet mijn bus halen." terwijl ze nog 10 minuten in de klas heeft staan wachten op nog iemand! Ik ben op mijn hele klas pist doordat niemand mij helpt!

Oef, dat lucht op.

Ik ben als sinds gisteravond in een dip! Nog nooit zo erg geweest in mijn hele leven. Ik heb gisteren langer dan een uur zitten huilen tot ik in slaap viel en vanochtend begon het helemaal opnieuw. Ik had eigenlijk 2 toetsen en een s.o. Ik ben gewoon de hele dag thuis gebleven en hem minstens ieder uur zitten huilen. Waarom? Dat is voor mij zelf al niet eens helemaal duidelijk. Alles en iedereen werkt me op mijn zenuwen + school helpt ook niet bepaalt mee. Ik heb veel toetsen en ik moet ook nog veel inhalen. Ik kan er gewoon niet meer tegen!
Ik kwam er zo straks ook achter dat, waarschijnlijk, maar daar ben ik eigenlijk wel zeker van, mijn broertje veren heeft gejat die mij heel dierbaar zijn. Weer moest ik huilen. Het kleinste dingetje liet mij vandaag gewoon in tranen uitbarsten! Normaal gesproken ben ik niet zo emotioneel, maar als ik dat een keer ben, is het zeker niet niks. Ik ben ook zo kwaad dat ik alles en iedereen op het moment een klap kan geven.
Mijn moeder denkt dat het allemaal komt door mijn slechte planning voor school en wil nu dus dat ik naar huiswerkklas, of zoiets dergelijks, ga. Ik denk zelf dat de situatie alleen maar erger gaat worden en ik binnenkort in de klas in tranen uitbarst. I don't care wat iedereen zou denken want ik ben ook gewoon een mens met gevoelens, al mag dat niet altijd zo lijken.

Voor wat het nu lijkt, zal dit nog wel even aanhouden...

Manon, ik weet hoe je je voelt. Heb zelf ook ooit zoiets meegemaakt. Maar, hou een ding in gedachte: de huilbuien zijn niet voor eeuwig! Ikzelf was een paar maanden geleden voor het laatst in een dip, en voelde me precies zoals jij je nu voelt. Ik ben d'r voor je. Veel sterkte ermee.

Manon, ik snap wat je bedoelt! Maar laat je moeder dit maar lezen:

De huiswerk klas is alleen maar slechter voor je concentratie! Je kan er alles behalve fijn werken, je word geholpen als je het NIET nodig hebt en als je je vinger opsteekt negeren ze je!

En over dat in de klas in tranen uitbarsten.. Gewoon doen, het lucht op geloof me!
En de actie bij Sebas, geweldig gedaan meid!

*zucht*

Soms dan snap ik mezelf niet meer ;-;

Er is atm geen enkel forum waar ik me echt thuis voel, buiten Warrior Cats dan <3. Na die ruzie met Ml, Ws, Serigala en alles heb ik het leuke van een Wolven RPG niet meer terug gevonden. En nu er kans is dat Ws terug open gaat... Ik weet het niet.

Als ik hier al die lange posts zie denk ik bij mezelf; dat moet mij toch ook wel lukken?
Nou. Mooi niet dus. Ik kan het niet. Ik heb misschien te lang in de Spammers tijd geleefd, ik weet het niet. Maar lange posts maken is gewoon een hel voor me.
En dan voel ik me echt kud als er weer eens zo'n flut post er uit komt --'

Ik heb al afscheid genomen van AnimeWolves omdat ik het niet leuk meer vond. Ik vind het hier wel gezellig, maar ik kan niet actief blijven. Even als op Serigala. Terwijl ik het verdomme wel wil T^T

*Sob* Genoeg gejammerd ><

Ik heb heel veel aan mijn hoofd op het moment, maar niet de tijd om het uitgebreid neer te pennen. Laten we houden op een vriendje dat het leger in wil en tentamens die ik verknal.

Maar Quinty, ik wil je even een hart onder de riem steken. Als je je thuis voelt op een forum, blijf dan gewoon. Blijf OOC actief, zodat als je weer zin/inspi/tijd hebt om te posten, je er zo weer tussen rolt. Het ergste is tegen je zin in posten, RPGen doe je voor de lol, het moet geen verplichting zijn. Schrijf posts waar je je goed bij voelt, of het nou een boekwerk van 4 A4 is of een post van 200 woorden. Dus doe vooral wat je wil, niet wat je moet. Ik hoop dat je in elk geval gezellig rond blijft hangen (:

Ik ben heartbroken...

Manon niet naar de huiswerk klas gaaaaaaaaaaaaaaaaaaan!!! Dat overleef je niet!!!! XD.
Serieus: Het helpt niks de huiswerk klas. Je word niet geholpen er zit alleen maar iemand bij om te zien of iedereen zijn werk doet. En als je ook maar even naar buiten kijkt, al denk ik na over een vraag, dan worden ze al kwaad. Dat zeiden een stel meiden uit m'n klas die daar vorig jaar zaten dusssssssssss. NIET GAAN!

Edit: weet je wat leuker is dan in tranen uitbarsten in de klas? Een vervelende jongen uitschelden in de klas. En ik heb ervaring... TAMTAMTAAAAAAAAAAAM

Mousefur schreef:

No.. This made me feel sooo bad..

Mijn vriendin, K., heeft iets 'nieuws' om het maar zo te zeggen. Ze is de hele dag bezig met bijhouden wat ze allemaal eet, en schrijft de calorieën daar ook bij. Ze wil zeker niet boven de 1000 per dag komen GELOOF IK, en heeft gisteren maar 850 op. De hele dag is ze een beetje chagrijnig omdat ze honger heeft, maar dat probeert ze te negeren met steeds op kauwgom te kauwen. Ook bij gym viel ze bijna flauw door haar energie tekort.
Oh, I feel so... baaadd. Steeds probeer ik haar weer in te praten hoe slecht dat is, en als ze wil afvallen een diëtiste ofzo veel beter is dan zo weinig mogelijk eten.
K. zegt steeds dat het wel goed komt omdat ze 'maar' 7 kilo wilt afvallen, en daarna gewoon weer stopt. Maar ik weet wel beter.. Ik ken een paar mensen die dat ook zo hadden bedacht, en alles wat daar van over bleef was dus anorexia.
Ik wil haar écht heel graag helpen, maar ik weet Mijn God niet hoe.
Alles wat ik probeer is fout, en "dat ik haar toch niet kan ompraten."

What, oh, what should I do..
I don't know anymore...! D:

Sorry voor de depressie in dit bericht, maar dat komt door de muziek die ik nu luister ;w;

Well, dit probleem heb ik dus. D:

Taiga schreef:

Mousefur schreef:

No.. This made me feel sooo bad..

Mijn vriendin, K., heeft iets 'nieuws' om het maar zo te zeggen. Ze is de hele dag bezig met bijhouden wat ze allemaal eet, en schrijft de calorieën daar ook bij. Ze wil zeker niet boven de 1000 per dag komen GELOOF IK, en heeft gisteren maar 850 op. De hele dag is ze een beetje chagrijnig omdat ze honger heeft, maar dat probeert ze te negeren met steeds op kauwgom te kauwen. Ook bij gym viel ze bijna flauw door haar energie tekort.
Oh, I feel so... baaadd. Steeds probeer ik haar weer in te praten hoe slecht dat is, en als ze wil afvallen een diëtiste ofzo veel beter is dan zo weinig mogelijk eten.
K. zegt steeds dat het wel goed komt omdat ze 'maar' 7 kilo wilt afvallen, en daarna gewoon weer stopt. Maar ik weet wel beter.. Ik ken een paar mensen die dat ook zo hadden bedacht, en alles wat daar van over bleef was dus anorexia.
Ik wil haar écht heel graag helpen, maar ik weet Mijn God niet hoe.
Alles wat ik probeer is fout, en "dat ik haar toch niet kan ompraten."

What, oh, what should I do..
I don't know anymore...! D:

Sorry voor de depressie in dit bericht, maar dat komt door de muziek die ik nu luister ;w;

Well, dit probleem heb ik dus. D:

Heb jij anorexia?

Luciënne schreef:

Taiga schreef:

Mousefur schreef:

No.. This made me feel sooo bad..

Mijn vriendin, K., heeft iets 'nieuws' om het maar zo te zeggen. Ze is de hele dag bezig met bijhouden wat ze allemaal eet, en schrijft de calorieën daar ook bij. Ze wil zeker niet boven de 1000 per dag komen GELOOF IK, en heeft gisteren maar 850 op. De hele dag is ze een beetje chagrijnig omdat ze honger heeft, maar dat probeert ze te negeren met steeds op kauwgom te kauwen. Ook bij gym viel ze bijna flauw door haar energie tekort.
Oh, I feel so... baaadd. Steeds probeer ik haar weer in te praten hoe slecht dat is, en als ze wil afvallen een diëtiste ofzo veel beter is dan zo weinig mogelijk eten.
K. zegt steeds dat het wel goed komt omdat ze 'maar' 7 kilo wilt afvallen, en daarna gewoon weer stopt. Maar ik weet wel beter.. Ik ken een paar mensen die dat ook zo hadden bedacht, en alles wat daar van over bleef was dus anorexia.
Ik wil haar écht heel graag helpen, maar ik weet Mijn God niet hoe.
Alles wat ik probeer is fout, en "dat ik haar toch niet kan ompraten."

What, oh, what should I do..
I don't know anymore...! D:

Sorry voor de depressie in dit bericht, maar dat komt door de muziek die ik nu luister ;w;

Well, dit probleem heb ik dus. D:

Heb jij anorexia?

Volgens mij heeft ze het over der vriendin ;]
Ik heb daar ook best wel ervaring mee, met zulke vriendinnen (en met mezelf). Zelf kun je er eigenlijk weinig aan doen, ze zullen toch wel heel koppig niet luisteren.. Op een of andere manier moet ze er toch achter zien te komen hoe slecht ze eigenlijk wel niet bezig is, en ja, dat kan verschrikkelijk lang duren. Ze zou, naar mijn mening, misschien wel moeten praten over haar probleem, ook al zal ze dat niet willen. Weten haar ouders waar ze mee bezig is? Die zouden ook invloed op haar kunnen hebben, want het is zonde om op zo'n leeftijd al te gaan lijnen terwijl het vast niet nodig is...

Ik word helemaal chagrijnig van school. Dacht ik Nederlands het beste gemaakt te hebben in mijn tentamenweek, nee is het een 5,6. Nou dat zegt wat over al m'n andere vakken die minder gingen zeg. Biologie was ook een 4, Engels gelukkig een 6 en Kunst een 7,2. Geschiedenis en Aardrijkskunde moeten ook nog komen. Pleuris zooi. Ik háát de Havo en dadelijk moet ik ook nog op huiswerkklas. Daar heb ik echt geen tijd/zin voor. Heb gewoon het gevoel alsof mijn best doen niet genoeg is, maar ik wil wel HBO doen. Alles valt gewoon tegen. En als mijn toetsweek goed was mocht ik met mijn vriend mee naar vrienden in Brabant om carnaval te vieren, nou dat kan ik wel vergeten. Maar ook dat wil ik zo graag. Hmpf, word hier echt chagrijnig van zeg. ;_;
Sorry voor mijn geklaag.

Ik voel me echt k*t. Sinds ik op m'n school aankwam, januari 2010(toen zat ik in het eerste jaar middelbaar, v september tot dec 2010 volgde ik school ergens anders) was ik erg depri, en had ik enorm veel mensenschrik. ik ging nooit tegen iemand iets beginnen te zeggen, en ik liep voortdurend met m'n gezicht naar de grond. Daarom begonnen ze me te pesten, dat ik een depri mens was, dat ik lelijk as, etc... Het 'lelijk zijn' was niet waar, want velen zeggen juist dat ik erg mooi ben, dit zeiden ze om me nog meer te pesten. En toen begon iem van een jaarhoger dan mij mij uit te schelden van lavabo (wastafel). het jaar daarop, ging hij weg van school, maar werd ik nog steeds uitgescholden door dat woordje, hoewel ik al veel meer geëvolueerd was, en minder bang was voor mensen. Dat jaar was als een hel voor me, maar ik kon het soms nog een beetje aan. Dan terug naar dit jaar, ik kleedde me al die tijd(tot aan de kerstvakantie) erg 'mannelijk' moest je m'n vrouwelijke kanten niet kunnen zien, zou je gedacht hebben dat ik toen een jongen was. Tot aan deze vakantie geweest, toen had ik ech een hekel aan make-up, kleedjes, jeansbroeken, etc... Maar na deze vakantie begon ik meer en meer vrouelijker te worden, ik draag nu al make-up, leer, kleedjes, jeans, en daardoor begon Antoine, m'n klasgenoot me te pesten. Iedereen zegt dat hij homo is, maar getuigen hebben zijn ... omhoog zien gaan toen het meisje van onze richting hem passeerde, dus zeggen ze nu dat hij bi-sex is, terwijl hij dit niet wil toegeven. Je kent het hé... z'n grote ego. En nou, pestte hij me twee weken lang, erg veel, waardoor ik het allemaal niet meer aankon. Ik heb het twee keer gaan zeggen tegen de begeleiding, maar die zagen dat het niets of zeer weinig uithaalde. Donderdag(gisteren) moest ik dan eindelijk op gesprek gaan, en m'n begeleider merkte dat ik het helemaal niet meer aankon, ik had geen besef meer, voor niets, ik wist niet wie ik was, wat ik deed, wat ik moest doen, etc... Toen stelde hij voor voor een opname in het ziekenhuis. Ik was er toen ook weer niet bij met m'n gedachten, dus zei ik maar ja. Die middag kwamen m'n ouders op gesprek, en namen me mee naar huis. Ondertussen legde m'n moeder me een eetje uit hoe het allemaal in elkaar zat. Blijkbaar had ik het helemaal verkeerd begrepen. Ik had gedacht dat ik twee weken lang thuis mocht blijven, en dat m'n ouders me om de zoveel tijd naar het ziekenhuis van Kortrijk ofzo zouden brengen om op gesprek te gaan. Maar blijkbaar was het: De 21ste gaan we op gesprek in het ziekenhuis van Brugge, en als ze me aanvaarden, en de wachtlijst niet te lang is, moet ik daar 6 weken minimum blijven, om terug te evolueren. De eerste twee weken blijf ik daar, daarna mag ik elke weekend naar huis, totdat ik terug helemaal genezen ben van m'n wandaden... Ik zie het echt niet zitten. Verlies ik minstens al 2maanden van shooltijd, en zal ik waarschijnlijk niets kunnen organiseren, waardoor ik socialer zou overkomen, om volgend jaar et starten in het VABI... Zucht* ik zie het helemaal niet zitten, ik mis m'n vrienden nu al, laat staan als ik daar 2maanden moet blijven... Hopelijk ga ik nog meemogen op schoolreis, die de 29-1-2 eb-maart plaatsvind. Als dit niet kan, ga ik Antoine echt iets aandoen. Kan me niet schelen als ik veranderd ben... Maar hij zal er eht niet goed van worden. Ik haat het voorstel, wat zou er gebeurt zijn, moest ik gezegd hebben van neen???

-Zo dit moest er even uit, ben echt heel erg woedend op Antoine-