PortalIndexZoekenLaatste afbeeldingenI will never forget you! InfovrI will never forget you! RoedelsRegistrerenInloggen

Deel | 
 

 I will never forget you!

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Sacoor
Sacoor

Aantal berichten : 66
Pawprints : 30
Naam : Betsie
Leeftijd : 25

Karakterprofiel
Roedel: I will never come back!
Leeftijd: 4,2
Partner: Never will I love more!

I will never forget you! Empty
BerichtOnderwerp: I will never forget you!   I will never forget you! Emptyma jan 09, 2012 3:02 am

Met trage passen kwam de reu vooruit. Elke stap, elke ademhaling. Het deed hem pijn. Waarom was ze nou zo koppig? Waarom was ze nou altijd zo ontzettend koppig? Zijn pups konden hem op het moment weinig schelen. Het was voorbij! Hij had alles gedaan wat mogelijk was, ze was bij hem weggegaan! Ze had hem laten stikken! Het enige wat hem goed deed was het landschap. Zijn zusjes zouden het prachtig vinden hier. Vooral Zen! Een glimlach sierde zijn snuit. Snel trok hij weg en gooide de sterke reu zijn kop in zijn nek. Een zuivere, verdrietige huil was te horen. Het leek of hij alles kwijt was. Delilah had hem gewoon weg in de steek gelaten, zijn pups waren oud genoeg om op eigen benen te staan, Isil had veel weg van haar pleeg moeder, ook zij had hem in de steek gelaten. Dan was er nog Zen, Umbra en Diabolus.. Zou hij ze ooit nog terug zien? Zouden ze nog wel eens aan hem denken? Een traan gleed over zijn wang naar de grond. Hij keek even om zich heen. Hij kon er een einde aan maken. Alle ellende zou weg zijn. Hij zou voorgoed van zijn pijn verlost zijn. Nee! Hij mocht niet opgeven. Hij was een alfa pup, had hij ooit geleerd op te geven? Nee! Had hij zijn familie dit allemaal aangedaan om het vervolgens zo te laten? Nee! Iedereen die hij liefhad. Zijn partner, zussen, broer, pups, zelfs Isil.. Ze hadden allemaal gevochten voor hem! Ze hadden altijd aan zijn zijde gestaan en hem geholpen. Zouden ze het kunnen accepteren als hij er een eind aan maakte? Vast en zeker niet. Hij gromde even. Sacoor. Hij was de wolf die altijd alles kon verpeste maar ondanks dat.. Hij had vrienden die hij alleen maar had gevonden door het feit dat hij ze in gevaar had gebracht. Hij keek even omhoog en zoals gewoonlijk zei hij zacht: 'Alstublieft, help me..' de roep was voor zijn vader. Hij had geen idee of hij was omgekomen. Al die tijd geleden was zijn roedel aangevallen. Alleen Diabolus en Solis hadden echt kunnen vertellen. Zijn broer en de partner van zijn broer. Umbra, Zen en hij waren toen al lang niet meer in de roedel. Hij wist dat zijn moeder er alles aan had gedaan zoveel mogelijk wolven weg te krijgen, al wist hij bijna zeker dat ze het niet gehaald had. Zijn vader.. Sinds hij had gehoord wat er was gebeurt met zijn roedel was hij van de reu gaan houden. Hij had altijd een pest hekel aan zijn vader gehad maar nu.. Nu was alles anders! De moordmachine was terug! Hij was weer zichzelf! Ineens besefte hij iets. Delilah.. Hoe zou zij zich nu voelen? Sacoor schudde even zijn kop en zei zacht: 'Waarom maak je je zorgen om iemand die je in de steek heeft gelaten?' hij wist dat het niet zo was. Het was simpel weg een meningsverschil... Toch voelde het voor hem als verraad. Met lompe stappen liep de reu verder. Dit was een prachtige dag. Hoewel het niet zo goed begonnen was was het al snel verbeterd. De reu was zo diep in gedachte dat hij amper merkte dat hij niet alleen was...

[flut post..]
Terug naar boven Ga naar beneden
http://www.quantide.nl/
Jerome
Jerome

Aantal berichten : 100
Pawprints : 22
Naam : Manon

Karakterprofiel
Roedel: Kill me
Leeftijd: 1 Spring
Partner: Freedom!!!

I will never forget you! Empty
BerichtOnderwerp: Re: I will never forget you!   I will never forget you! Emptywo jan 11, 2012 7:23 am

De jonge reu had geen andere keus dan stil te blijven liggen in de struiken. Hij kon het diepe in en uitademen horen alsof iemand in zijn oren stond te hijgen. Waarom was hij degene die altijd in de problemen moest komen? Het leek soms wel alsof alle problemen in de rij stonden te wachten. De beer die hij bijna tegen het lijf was gelopen zocht naar een wolven geur om vervolgens de eigenaar ervan te verscheuren. Jerome was al vaker beren tegen gekomen maar nog nooit beren met deze grote. De wolf zijn oren schoten overeind toen een huil het luchtruim tijdelijk vulde. Een wolf? Jerome glimlachte. Er waren hier dus wolven, maar hij was niet de enige die de huil had opgemerkt. De beer voor hem keek scherp in zijn richting. De reu zijn hart ging tekeer van spanning. Voor hij het wist, gebeurde het. De beer vond hem en stormde recht op hem af. Jerome Sprong op uit zijn schuilplaats en zette het op een rennen. 'Kom dan grote jongen!' Riep hij al lachend uit terwijl de afstand tussen hem en de jager groter werdt. Jero was sneller dan de meeste andere wolven en hij hielt er ook van om met volle vaart door het woud te scheuren. Het harde grommen van de beer was duidelijk te horen en het reutje keerde zijn blik weer voor zich uit voor hij tegen een of andere boom aan rende.

Jerome keek weer naar achteren maar de dreiging was al verdwenen. Met die korte poten was je nooit snel. Dat was gewoon onmogelijk. Met een glimlach rende hij verder tot hij tegen iets aan rende en achterover werdt geworpen. Het was te hard om een boom te zijn en een struik was ook onmogelijk. Daar zou hij dan door heen zijn gevlogen. Snel keek Jerome op en zag dat het een volwassen wolf was. 'Wolf!' Riep hij uit waarbij zijn stem bijna oversloeg. Het was zeker een half jaar geleden dat hij een wolf had gezien. Die witte vacht met kristal blauwe ogen zou hij nooit vergeten. Nee, hij zou nooit zijn moeder vergeten die voor hem zorgde. Meteen dacht hij weer aan zijn vader. Een witte wolf met diep blauwe ogen. Jero had hem maar een paar keer gezien toen hij verdween en zijn moeder dagenlang met de roedel had gezocht voor sporen en tranen had laten vallen. Jerome had de hoop nog niet opgegeven en was opzoek gegaan. Het schoot hem ineens weer te binnen wat er was gebeurt. Hij krabbelde overeind en keek naar de wolf. 'Sorry.. ik... uuu.. ja.. uu... uu..... Hiehie,' echt ver kwam hij niet met zijn woorden en wierp er dus maar een glimlachje achteraan. 'Sorry,' sprak hij nog maar een keer, hopend dat de reu niet al te kwaad was.

Hoi >D
Terug naar boven Ga naar beneden
Brégo
Brégo

Aantal berichten : 127
Pawprints : 48
Naam : Inge
Leeftijd : 28

Karakterprofiel
Roedel: Solooo
Leeftijd: 2,5 years
Partner: -

I will never forget you! Empty
BerichtOnderwerp: Re: I will never forget you!   I will never forget you! Emptydo jan 12, 2012 5:00 am

Wat uit zijn humeur stapte een bruine reu stevig door het bossige gebied. Hoewel er niet heel veel sneeuw lag, was het nat genoeg om zijn onderbuik en poten te doen tintelen van de kou, en een klammige sfeer bood een duidelijke weerstand tegen zijn vacht. Als er iets was waar Brégo een hekel aan had, dan was het wel water, en de winter, en alles wat daarbij hoorde. Hij nam geen enkele moeite om zich voor anderen te verbergen, en zijn poten kwamen achtereenvolgens met een harde smak tegen de harde ondergrond aan. Zijn oranje ogen, meestal diep van kleur en mild van uitdrukking, brandden fel en sikkeneurig trapte hij tegen enkele rondslingerende takjes die het waagde zijn pad te kruisen. Een overdreven zucht ontsnapte uit zijn keel en hij besefte dat hoewel het hem vandaag allemaal behoorlijk tegen zat, hij geen directe aanleiding had om boos te zijn. Door zijn keus van levenswijze was het niet zijn gewoonte vaste vrienden te maken; tegen de tijd dat hij de persoonlijkheden en eigenschappen van zijn gezelschap een beetje door begon te krijgen, vertrok hij alweer naar een of andere andere plek. Bovendien merkte hij dat hij vaak als een last werd beschouwd, die zijn mond niet kon houden en zeker niet wist wanneer hij wat rustiger aan moest doen. Misschien was dat onbewust de onderliggende reden van zijn vele trekken en reizen? Brégo wist het niet, in zijn gedachtes sloot hij de deuren met een klap dicht voor de beelden die binnenkort voor zijn ogen zouden flitsen; zijn moeder, zijn familie, zijn alles wat hij tot zijn tweede levensjaar gehad had lieten hem voor dit moment koud en hij was al helemaal niet in de stemming voor nostalgische gedachtes.

Een schelle huil scherpte door de winterse lucht en sleurde hem met een klap uit zijn reverie. Even drukte hij zijn oren tegen zijn kop en ontblootte zijn tanden, een zachte grom in zijn keel. Met dichtgeknepen ogen probeerde hij de precieze richting van de huil vast te stellen, om in de tegenovergestelde richting te glippen. Een confrontatie, waarbij hij een onvermijdelijk domme of onhandige actie zou tentoonstellen was wel het laatste waar hij zin in had. Hij maakte een scherpe bocht en koos een willekeurige andere richting zonder zijn tempo te verminderen. Nieuwe informatie penetreerde door middel van zijn neus, oren en ogen zijn lichaam en het duurde even voordat hij de twee geuren kon onderscheiden. De ene was overduidelijk de geur van een beer. Beren waren lompe, chagrijnige wezens met tweemaal de kracht van een wolf, waardoor voor een enkele wolf de enige mogelijke tactiek het op een lopen zetten was - in tegenstelling tot hun kracht was hun uithoudingsvermogen bijzonder slecht. De andere geur was een wolf, waar hij geen tijd voor kreeg om zorgvuldig over na te denken en te verwerken, want een redelijk jonge reu stoof zijn gezichtsveld binnen, op de voet gevolgd door een luidkeels grommende bruine beer. De wolf liet een kreet horen. "Kom dan, grote jongen!" schalde het door het bos. Razend en tierend stormde de beer hem achterna, misschien onwetend dat hij geen schijn van kans had tegen de verse lange afstandloper. Wat zit je stom en sloom alles te overpeinzen, sukkel, lopen moet je! vermaande hij zichzelf, en zette zonder verdere aarzeling de achtervolging in. Hij voegde zichzelf ergens tussen de beer en de reu, en wierp steeds vlugge blikken naar achter om te controleren dat de beer het niet in zijn bol zou krijgen om een versnelling in te zetten. Terwijl hij naar achter keek en de beer steeds verder achterbleef, klonk er een knots van twee zware dingen die hard tegen mekaar knalde. Nog een wolf - fijn. Waar hij meestal te springen stond om gezelschap om zich heen te hebben, had Brégo er geen behoefte aan op dit moment. Bovendien blokkeerden ze zijn pad, en hij vertraagde zijn pas totdat hij recht voor hen stond. De eerste wolf die hij gezien had brabbelde wat, maar Brégo sneed hem af. 'Jullie staan in de weg. Ik moet erdoor,' bromde hij kortaf, de norse ondertoon duidelijk te horen.

[Ben ik welkom ? (:]
Terug naar boven Ga naar beneden
Sacoor
Sacoor

Aantal berichten : 66
Pawprints : 30
Naam : Betsie
Leeftijd : 25

Karakterprofiel
Roedel: I will never come back!
Leeftijd: 4,2
Partner: Never will I love more!

I will never forget you! Empty
BerichtOnderwerp: Re: I will never forget you!   I will never forget you! Emptydo jan 12, 2012 6:19 am

Met een klap kwam iets tegen Sacoor aan. Een jonge pup riep hard: 'Wolf!' met een luide grom draaide Sacoor zich om. Zijn ogen groot van woede en automatisch stond hij al in de aanvals positie maar toen de jonge reu begon te stotteren: 'Sorry.. ik... uuu.. ja.. uu... uu..... Hiehie,' Sacoor rolde even met zijn ogen en zijn ogen straalde al vrijwel meteen geen woede meer uit. Zijn zwak voor pups was hij nog niet verloren. Oke, deze kon je niet echt meer een pup noemen maar de manier van verontschuldigen was.. Apart. 'Sorry,' zei de jonge reu nadat hij even had geglimlacht. Sacoor knikte en keek de reu eens goed aan waarop hij bot zei: 'Waar kom je vandaan?' hij lachte even en vervolgde: 'En waarom kijk je niet uit waar je loopt?' nog voor hij antwoord kon krijgen verscheen er een andere wolf. Een reu van circa 2 en een half jaar oud. Sacoor zuchtte even toen de reu zei: 'Jullie staan in de weg. Ik moet erdoor,'. Luid grommend ging hij voor de reu staan. Zonder het zelf echt door te hebben stond hij ook meteen voor de jonge reu. Deze manier van.. Beschermen had hij eerder gebruikt. Al was dat geweest voor een oudere wolf. Delilah. Zijn ogen waren groot van woede en straalde een hatelijke zweer uit. Zijn houding was weer in aanvals stand en zijn tanden waren duidelijk te zien. 'Ten eerste acht ik niet zo aangesproken te worden! Ten tweede,' hij stopte even en keek de reu recht aan: 'vraag het netjes en beleefd!' hij schudde zijn kop en ging zo staan zodat hij beide wolven kon aankijken. Wat was hij nu blij dat hij zijn broer had gekend Hij had dit trucje van hem. Hij bekeek de pup nog eens goed en zag de oog kleur van de pup. Even stokte zijn adem. Dat oog.. Hij kende iemand met die kleur ogen. Maar wie? 'Hoe heet je?' vroeg hij rustig aan de pup. Misschien kon hij iets uit zijn naam opmaken. Of niet. Even wende hij zich van beide wolven af om achter zich te kijken. Het water zag er zo mooi uit. Delilah zou het prachtig hebben gevonden, net als de pups... Hij schudde de gedachte uit zijn hoofd tegelijkertijd was er een luide grom uit zijn bek te horen. Hij wilde niet meer aan hun denken! Hij was eindelijk vrij, waarom zag hij dat nu niet? Waarom was hij ook zo koppig? Hij keek de oudere wolf even aan en wende zich toen weer tot de pup. Welke wolf had nog meer die kleur ogen?

[beetje inspiloos, en natuurlijk ben je welkom!]
Terug naar boven Ga naar beneden
http://www.quantide.nl/
Jerome
Jerome

Aantal berichten : 100
Pawprints : 22
Naam : Manon

Karakterprofiel
Roedel: Kill me
Leeftijd: 1 Spring
Partner: Freedom!!!

I will never forget you! Empty
BerichtOnderwerp: Re: I will never forget you!   I will never forget you! Emptydo jan 12, 2012 6:58 am

Jerome was opgelucht toen hij zag dat de volwassen reu niet lang boos bleef. Volwassene konden zich soms zo aanstellen. Net zoals een van die wolven uit zijn roedel. Het was altijd wel lachen met die reu, maar soms ging het te ver. 'Waar kom je vandaan?' vroeg hij bot, waar Jero niet bepaalt van hielt maar de grijze reu lachte erna toch nog even. 'En waarom kijk je niet uit waar je loopt?' vroeg hij maar de jonge reu kon er geen antwoord op geven of er verscheen alweer een nieuwe wolf. Record aantal wolven dat hij in lange tijd had gezien. Wat nu? Nog meer? Jerome keek even om zich heen. Geen andere wolven te bekennen in de omgeving. Alleen wat zangvogels die opvlogen en wat eenden die over het water oppervlak scheerde en vervolgens met hun staartveren schudden. Jero wist nog goed dat hij een tijd geleden samen met zijn broer en zussen het water in sprong en achter de eenden aan ging, ookal kregen zie die nooit te pakken.
Jerome werdt opgeschud uit zijn gedachte toen een grommende stem over het water galmde. Met rechtopstaande oren keek hij naar de grijze wolf die voor de ander was gaan staan. Ochtend humeur zeker? Dacht hij in zichzelf en liet er niets van merken. Nadat die hele overspoeling van agressie over was ging de grijze wolf op een afstandje staan. 'En jij bent?' vroeg hij aan de wolf die net was verschenen. De grijze reu trok zijn aandacht weer toen hij leek te schrikken van iets en rustig vroeg hoe hij heette. 'Jerome is de naam, maar de meeste noemen me Jero,' antwoordde hij zonder er moeilijk over te doen. Er waren ook wolven die zo moeilijk konden doen over hun naam. Alsof ze niet wilde zijn wie ze waren. Zijn moeder had hem dit vertelt vlak voor zijn vader verdween.
De jonge reu schrok lichtjes toen de grijze reu een luide grom lied horen. Er was iets dat die reu dwars zat, maar wat? Als hij gedachten kon lezen zat hij niet met die vraag en hoefde hij ook niet te vragen wat iemands naam was. Wat zou dat alles toch veel makkelijker maken. En dan die gezichten van de wolven waarvan hij de naam wist zonder ze ooit te kennen. Een grijns verscheen op Jerome's snuit toen hij verder met deze gedachte speelde.
Terug naar boven Ga naar beneden
Brégo
Brégo

Aantal berichten : 127
Pawprints : 48
Naam : Inge
Leeftijd : 28

Karakterprofiel
Roedel: Solooo
Leeftijd: 2,5 years
Partner: -

I will never forget you! Empty
BerichtOnderwerp: Re: I will never forget you!   I will never forget you! Emptydo jan 12, 2012 10:12 am

Zoals verwacht werd zijn boodschap met gemengde gevoelens ontvangen. De oudere reu sprong gelijk in een defensieve houding en maakte zijn verwachtingen waar. Deze wolf had duidelijk meer onder de leden dan een wolf zoals hij die nogal bot zijn soortgenoten als het ware beval voor hem aan de kant te gaan. De heftige reactie kwam haast aan als een fysieke klap tegen Brégo’s lichaam, en hij deinsde bijna achteruit. De schok maakte dat zijn ogen groot werden, en de haren op zijn nek overeind veerden; eigenschappen waarvan hij niet wist hoe hij de tijdelijke angst zou moeten camoufleren. Er school ook een tint van verbazing in zijn eigen reactie, en zijn ogen flitsten over de rug van de agressieve reu naar die van de jongere, donkere pup. Hij ontmoette zijn helblauwe blik, en vroeg zich af wat voor onderlinge relatie de twee deelde. Vader en zoon misschien? Maar nee, kwa uiterlijk hadden ze niets weg van elkaar en ook hun lichaamshouding leek geen moer op elkaar. ‘Je kan het ook beleefd vragen,’ grauwde de reu hem toe, in een toon die het duidelijk maakte dat hij het niet zou dulden als Brégo tegenstand zou bieden. Hij besefte ook wel dat het fatsoenlijker had gekund, maar er was geen sprake van dat hij zich – nog – ging verontschuldigen en hij hief zijn hoofd op. ’Had gekund ja. Net zo goed als dat jij je felle reacties voor je had kunnen houden. Al was je simpelweg aan de kant gesprongen, was er nu niets aan de hand geweest en waren we verlost van elkaars gezelschap-‘ Zijn snijdende zinnen – die zo oncharacteristiek waren voor Brégo – werden afgesneden en zijn bek viel enigszins open van verbazing. De reu had hem niet de rug toe gedraaid – waarschijnlijk was hij er nog niet van overtuigd dat Brégo hem niet opens in de rug zou aanvallen – maar wendde zijn kop af en wendde zich tot de pup. Hij vroeg hem zijn naam. De spanning die tussen de twee volledig volwassen mannelijke wolven golfde, was tijdelijk onderbroken zodat de twee doodleuk over koetjes en kalfjes konden praten. Hij luisterde nauwelijks naar het antwoord van de pup, Jerome of iets dergelijks. Zijn lippen krulden omhoog om lange gele tanden te ontbloten en hij trok zijn nagels in en uit in de zachte ondergrond.
'En jij bent?' liet de pup er onschuldig op volgen. [color=red]'Brégo,' stootte hij met wat moeite uit. Het stond bijna in hem geprogrammeerd om vragen te beantwoorden als die aan hem gesteld werden, zij het via een vaag, omslachtig antwoord. ’En als je zo dwars voor me staat, maak je het me nog moeilijker. Dus, wat dacht je ervan, opkrassen dan maar?’ voegde hij toe, gericht op de bruine reu. Brégo had er een hekel aan om onderbroken te worden, of genegeerd. Zijn kleine toespraak maakte hij met hevig overdreven lichaamstaal, in een poging de aandacht van de reu opnieuw te winnen. Was het slim? Zekers niet. Wellicht irriteerde hij de twee zo dat ze aan de kant gingen om van hem af te zijn, who knows? Ongeduldig ijsbeerde hij wat heen en weer, het leek wel alsof ze expres langzaam reageerden om zijn geduld tot de uiterste grenzen te duwen. Hij forceerde zichzelf om zijn ademhalingen wat langzamer te nemen om wat tot bedaren te komen, en liet een geirriteerde zucht horen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Sacoor
Sacoor

Aantal berichten : 66
Pawprints : 30
Naam : Betsie
Leeftijd : 25

Karakterprofiel
Roedel: I will never come back!
Leeftijd: 4,2
Partner: Never will I love more!

I will never forget you! Empty
BerichtOnderwerp: Re: I will never forget you!   I will never forget you! Emptyvr jan 13, 2012 4:53 am

Sacoor knikte naar Jerome. Nee, aan de naam had hij ook al zeer weinig.. Hij negeerde het antwoord van de volwassen reu en rolde onopvallend met zijn ogen. Hij deed hem denken aan een van die rot wolven uit zijn thuis roedel. Hij keek de pup aan en zei rustig: 'Sacoor is de naam.. Maar zoals ik al vroeg..' hij werd onderbroken door de reactie van de volwassen reu: ’En als je zo dwars voor me staat, maak je het me nog moeilijker. Dus, wat dacht je ervan, opkrassen dan maar?’ hij wende zich tot de reu die stond te ijsberen. Instinctief zou hij hebben aangevallen maar nu voelde dat.. Vreemd. 'Wat vroeg je? Of moet ik vragen.. Wat zei je?' hij keek de reu met vurige ogen aan en de woorden die hij sprak kwamen er bijna spugend uit: 'Ik laat me niet commanderen! Ook niet door jou!' hij ontbloten zijn tanden. Deze reu, die wel zijn naam had gezegd maar waarbij het het ene oor in en het andere oor uit was gegaan, was veel te ver gegaan! Hij had eerst Sacoors geduld op de proef gesteld en nu vond hij het ook al leuk om hem te commanderen. Nee, deze reu zou er zeker niet zonder les vanaf komen. Dreigend zetten de grote reu een stap naar Brégo en nog voor die kon reageren beet hij naar de poot van de reu. Het was geen diep wond maar wel een wond waar de reu een paar dagen last van zou hebben. Sacoor likte zijn lippen af. De smaak van bloed had hij al lang niet meer geproefd. Hij gromde nog eens luid en zei toen bits: 'Ga nu! Dit was een waarschuwing. Kom ik je nog eens tegen en vertik je het dan ook om netjes iets te vragen. Zul je de volle laag krijgen!' Sacoor ging aan de kant zodat de wolf erlangs kon. Nog steeds hield hij beide wolven in de gaten. Voor de pup was hij niet echt bang. Als die al wat van plan was geweest zou dat nu erg lastig worden. Waarschijnlijk was hij nu bang. Misschien ook niet. Hij gromde nog eens tegen de volwassen wolf en wenkte toen dat hij echt moest verdwijnen. Hij wende zich tot Jerome, maar hield nog steeds beide wolven in de gaten. 'Zoals ik al vroeg, of van plan was te vragen,' hij keek de volwassen wolf boos aan en wende zich toen weer tot Jerome: 'De oog..' hij wist niet echt hoe hij de vraag anders moest stellen. Ineens schoot het hem te binnen. Sucic! Zacht, zodat geen van beide het kon horen, zei hij: 'Sucic..' hij keek Jerome aan en wilde net de vraag stellen toen hij bedacht dat hij het misschien beter niet kon stellen. Delilah kende Sucic al.. Hoe lang eigenlijk. Nou ja, wat maakte het ook uit, lang genoeg om te weten of iemand pups heeft je of nee. Ze had hem er nooit iets over verteld en echt zin om een blunder te maken had hij niet. Hij schudde zacht zijn kop waarna al zijn aandacht weer naar Brégo ging.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://www.quantide.nl/
Jerome
Jerome

Aantal berichten : 100
Pawprints : 22
Naam : Manon

Karakterprofiel
Roedel: Kill me
Leeftijd: 1 Spring
Partner: Freedom!!!

I will never forget you! Empty
BerichtOnderwerp: Re: I will never forget you!   I will never forget you! Emptyza jan 14, 2012 12:31 am

Dus Sacoor was de naam van van de oudere reu. De reu wilde verder gaan met het gesprek maar werdt onderbroken door de andere reu. Dit leek allemaal uit te komen op een partij knokken. Gelukkig bleef het nu bij gewoon praten en grommen. Jero had niet zo'n moeite met vechten, maar hij hielt er niet van om gewond te raken. Dat had niemand waarschijnlijk. De jonge reu schrok toen Sacoor begon te schreeuwen en uiteindelijk zijn tanden in de poot van Brégo zette. Meteen zette Jerome zich af en stoof op de bruine reu af. Zonder enige aarzeling zette hij zijn scherpe tanden in de rug van Sacoor. Wat bloed droop langs zijn bek omlaag en het reutje porde met zijn tanden tussen de ruggenwervels. Meestal kon dat verlammend werken of gewoon ontzettend veel pijn doen. 'Je hoeft niemand zomaar aan te vallen!' Riep hij uit maar zijn stem werdt wat vervormt doordat hij beet. Hij wist wat van vechten zou komen maar hij was niet van plan om een van hen onnodig gewond te laten raken, ookal was hij er nu toch de oorzak van.
Jerome liet los en sprong meteen achteruit om een aanval te ontwijken. De bruine reu ging opzij om de andere reu te laten passeren. 'Zoals ik al vroeg, of van plan was te vragen,' Jero zag de ogen van Sacoor weer op hem rusten en alweer naar zijn donker blauwe oog kijken. Daarna wende hij zich tot zichzelf en begon wat te brabbelen. 'Is er iets?' vroeg hij en keek even naar Brégo. Zou hij weg gaan of hier gewoon blijven staan? Jerome maakte het eigenlijk weinig uit maar hij hoopte toch dat de reu zou blijven.

Inspiratieloos
Terug naar boven Ga naar beneden
Brégo
Brégo

Aantal berichten : 127
Pawprints : 48
Naam : Inge
Leeftijd : 28

Karakterprofiel
Roedel: Solooo
Leeftijd: 2,5 years
Partner: -

I will never forget you! Empty
BerichtOnderwerp: Re: I will never forget you!   I will never forget you! Emptyza jan 14, 2012 1:13 am

Alle pogingen tot aandachttrekkerij bleken overbodig. De drie vleeseeters waren maar één of twee stappen van elkaar verwijderd, en het was onmogelijk dat zijn nogal knorrige tegenpartij Brégo's snijdende woorden niet gehoord had. Zijn woorden leken te weerkaatsen tegen zijn vacht, en geen enkel spoor van een reactie werd aan hem onttrokken toen hij antwoord gaf op de vragen van de jonge reu. Sacoor was zijn naam, en hij deed nog een poging tot een rustige conversatie hebben met de jonge reu. Onderbroken door Brégo's woorden leek er iets in hem te knappen, en hij draaide zich met een ruk om, zijn volledige aandacht aan Brégo schenkend. De eerste emotie die bij Brégo omhoog kwam borrelen, was een zekere voldoening, en de realisatie dat Sacoor zeker niet immuun was geweest voor zijn woorden; hij had zich gewoon afgesloten en gekozen er geen gehoor aan te geven. Zijn mond viel open en afschuw overspoelde zijn gevoel van superioriteit. Welke duivelse krachten werkten over hem? Het leek wel alsof een complete vreemdeling de macht over zijn gedachtes, woorden en lichaam had genomen. Dit was hij niet, dit kon hij niet zijn. De échte Brégo had simpelweg een andere weg gezocht om langs de twee te komen, of vriendelijk gevraagd. De échte Brégo was weinig meer dan een vredelievend goedzakje, grenzend aan een poedel als zijn gezelschap het hem niet te bont maakte. Maar ze maken het me te bont, wierp een klein, sluw stemmetje in zijn hoofd tegen. Sinds het moment dat hij afscheid had genomen van alles wat hij koesterde, was hij langzaamaan veranderd, en de overgang was zo geleidelijk gegaan dat hij zich niet kon herinneren wanneer hij voor het laatst een passende reactie had kunnen opbrengen waar niet met verbazing of verwafschuwing op gereageerd werd. Hij vocht om zijn gevoelens de baas te worden, om niet te laten merken dat hij van binnen, tegen zichzelf, net zo'n strijd aanging als tegen Sacoor in levende lijve. Even keek hij naar de pup, die de bewegingen van de twee wolven oplettend volgde, en vroeg zich af wat hij zou doen. Sacoor tilde zijn voorpoot op en als in slowmotion zag hij de poot langzaam weer neerkomen, een stuk dichterbij, gevolgd door de overige drie poten. Het was een dreigende stap dichterbij, en de zelfverzekering keerde bij Brégo wat terug. Het was een dreigende stap in zijn richting, niet meer dan dat. Deze wolf was blijkbaar niet het type om bij een beetje treiteren direct aan te vallen, en hij slaakte ongemerkt een zucht van verlichting.

Voordat hij wist wat hem overkwam, versnelde de bewegingen van de bruine reu alsof iemand op fastforward had gedrukt, en hij was te overdonderd om snel genoeg te reageren. Een stekende pijn barstte los in zijn voorpoot en hij schreeuwde het uit. Hij ontmoette de ogen van Sacoor, wiens tanden nog nadropen van het bloed - zijn bloed. Grommend sprong hij zelf in de aanvalshouding, en wilde de tegenaanval lanceren maar hij werd in zijn lopen verhinderd door zijn poot. Hij hoorde maar half de toegesnauwde woorden van de reu; 'Ga nu! ... waarschuwing! ... volle laag!' ving hij op. Mooi niet, schreeuwde Brégo grimmig in gedachtes. Zijn lange, zwarte nagels schoten tevoorschijn en hij zette af. Met zijn goede poot krabde hij Sacoor en hij voelde hoe zijn nagels de dikke huid openhaalde, iets rechts van zijn rechteroog. Tegelijkertijd sprong de jonge reu in actie en zette zijn tanden diep in de rug van Sacoor. 'Je hoeft niemand zomaar aan te vallen!' bromde hij door een mondvol van Sacoor's rug. Brégo hinkte achteruit om de jonge reu met de smolderende blauwe ogen in actie te zien, en keek toe hoe hij met opgeheven hoofd de oudere, bruine reu berispte. Toen hij losliet, en zich tot Brégo wendde, wist deze niet wat hij kon verwachten en hield zijn verdedigende houding maar aan. De uitval van het reutje was onverwachts geweest, en hij had totaal geen behoefte aan nog een verwonding. 'Is er iets?' vroeg hij onschuldig, en Brégo's wenkbrauwen schoten omhoog. Hij schudde zijn hoofd, en wierp een donkere blik op Sacoor. De dubbele aanval moest heb geschokt hebben, en hem doen beseffen dat hij niet in zijn recht stond.'Nee, helemaal niets,'antwoordde hij, en voegde wat ironie in zijn stem. 'Meningsverschilletje, wat gevloeid bloed, kan gebeuren als er nodeloze gevechten uitbreken, omdat iemand zich niet kan inhouden.' Hoewel hij tegen Jerome sprak, waren zijn woorden venijnig gericht naar Sacoor, en zodoende liet hij de bruine reu merken dat het hem lang niet vergeven was. De spanning tussen het drietal steeg op richting de climax en met dichtgeknepen ogen en een zwiepende staart bracht Brégo zijn gewicht op drie poten. Hij had zijn lesje geleerd om voortdurend op zijn hoede te zijn, en het zou hem dagenlang kosten.

[beetje lang geworden C:]
Terug naar boven Ga naar beneden
Sacoor
Sacoor

Aantal berichten : 66
Pawprints : 30
Naam : Betsie
Leeftijd : 25

Karakterprofiel
Roedel: I will never come back!
Leeftijd: 4,2
Partner: Never will I love more!

I will never forget you! Empty
BerichtOnderwerp: Re: I will never forget you!   I will never forget you! Emptyza jan 14, 2012 2:10 am

Sacoor schrok toen hij van beide kanten aangevallen werd. Een ding was duidelijk, hij was nog steeds niet verleerd dat hij altijd in de problemen kwam. Een klein jankje kwam uit zijn bek toen de volwassen reu het vel bij zijn oog open haalde. Jerome besprong hem een riep iets. Sacoor keek Brégo aan toen die een stap achteruit deed. Toen ook de jonge reu was gestopt wende Sacoor zich tot hem. Brégo zei nog wat, het kon hem even niks schelen. Vol verbazing keek hij de pup aan. Hij wist ineens zeker dat deze pup iets had met Sucic. De aanval.. Hij kende maar een wolf die zo kon aanvallen. Hij schudde langzaam zijn kop en zei langzaam maar bot: 'Best. Je wilt niet gaan?! En je hebt er problemen mee dat er geweld is gebruikt?' hij wende zich tot Brégo en ging zo staan dat hij zo min mogelijk last had van zijn rug. Dat zou nog wel eens dagen kunnen irriteren. Ergens zei eens tem dat hij zijn plan niet moest doorzetten, maar alsof hij ooit naar die stem had geluisterd. Als hij dat wel had gedaan was hij nu allang dood geweest. 'Waarom viel je mij aan,' hij keek Jerome even boos aan en vervolgde: 'Als je geen geweld wilde gebruiken?' als in een reflecs zetten hij een stap achteruit. Hij wist niet wat Jerome allemaal van Sucic had en wat hij van hem was maar hij wist wel dat sommige trekjes duidelijk gelijk waren. Sucic was een wolf van de verrassing, meestal. Hij liet zijn kop iets zakken uit respect voor Brégo en vervolgde: 'Er zijn veel die zeggen maar weinig die doen.' hij hief zijn kop en knikte: 'Het is dapper dat je een oudere wolf aanvalt.' hij wende zich even tot Jerome maar hield zijn blik niet lang vast. 'Je bent dapper of een dwaas. Maar beide.. Waardeer ik.' hij zetten een stap dichter bij de reu, zijn ogen straalde waardering uit en zijn houding was rustig. Ondanks wat hij net had gezegd vertrouwde hij de wolf nog niet helemaal. Hij knikte nog eens en wende zich toen tot Jerome. 'Jij..' zijn ogen groot van afschuw maar aan zijn houding was niks dreigends. Op goed geluk zei hij: 'Sucic. Is hij je vader?' hij bleef op afstand van de pup. Hij was een beetje bang voor het antwoord. Er schoten ineens beelden door zijn hoofd:

Hij samen met Sucic op een toendra.
Hij samen met Sucic aan het praten.
Delilah die zei dat Sucic e vertrouwen was.


Hij slikte even en schudde zijn kop. Hij kon onmogelijk beschrijven hoe bang hij was voor het antwoord dat de pup geheid zou geven.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://www.quantide.nl/
Gesponsorde inhoud



I will never forget you! Empty
BerichtOnderwerp: Re: I will never forget you!   I will never forget you! Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 

I will never forget you!

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Feralis :: West :: Moonsong Waters-