Wist niet waar ik het moest plaatsen dus hebben jullie pech, ik doe het lekker hier.
Lieve Mika, hier een verslag over je korte leven bij ons
nu ben je weg, en dat doet me heel veel zeer, ik heb je zowat met de hand opgevoed, je broertje kan blijven, daar gaan we een vriendinnetje voor zoeken, maar jij moest weg, omdat je niet met je broertje over weg kon.
Toen je net geborden was mika, was je zo:
Hier lag je lekker bij je moeder op haar rug:
Dit was je vader:
Kijk daar lag je dan de dag dat je eindelijk mee naar huis mocht, het zwarte konijntje, je broertje hebben we toen ook mee genomen:
Kijk daar was je dan met je broertje, eindelijk bij ons thuis, ik was zo gelukkig en jullie gingen zo goed met elkaar om ^^
Toen mochten jullie eindelijk naar buiten, daar heb je ongeveer 6 maandjes gezeten, op een dag lag jij lekker te chillen in je hok, en je broer maakte allemaal rare sprongen:
Na die dag kreeg je ruzie met je broertje en konden jullie niet meer samen, dit vond ik echt niet leuk, want jullie speelden vroeger zo leuk samen, maar mika jij had iets bijzonders, jij was zo stil, zo lief, zo aanhankelijk, je beet nooit, je krabbelde nooit, terwijl je broertje niks van me moest hebben sprong jij als een gek door je hok als ik aan kwam lopen om je even aan te halen, maar na vanmiddag kan dat niet meer, nu ben je weg, en zal ik je nog maar eens per maand zien, en dat zal ff wennen woorden, maar ik hoop dat je een goed huisje krijgt bij je volgende eigenaar, en dat je haar ook zo blij zal maken als je bij mij deed, en ik hoop dat haar konijn winnie je wel zal bevallen en dat jullie een gelukkig konijnenleven tegemoet gaan
Jij was mijn leven mika, weet dat, en draag dat altijd bij je.
Damn, mika ik mis zo hard, mijn kleine knuffelbeer.
[nu kennen jullie het verhaal ook en snappen jullie hoe moeite ik er mee heb dat ie weg moest.]
