Het was een zachte winterdag. De bomen waren kaal, maar je kon al wel de eerste vogels horen die aan het oefenen waren voor de lente. Door de bomen was een silhouet te zien. Het was een een zwarte wolf. Deze wolf, C genaamd, hield van dit soort landschappen. Eigenlijk hield hij van alle soorten landschappen, omdat je van de natuur moet genieten, zolang deze er nog is, was C van mening. Hij snoof. Hij rook iets...maar wat? C rook nog een keer. Een Konijn! C volgde de geur en zag toen op het pad inderdaad een Konijn zitten, en verderop nog 2. C ging langzaam plat liggen. Hij wist uit ervaring dat Konijnen makkelijk zijn, als je wist hoe je het moest aanpakken. C ging voorzichtig het gewas in. De Konijnen hadden nog niets in de gaten. Zachtjes schuifelde C door het struikgewas naar het voorste Konijn, C maakte zich klaar voor de aanval. Toen hoorde C geritsel, alsof iets groots door het struikgewas kwam. C draaide zich om, en zag dat het een grote loopvogel was die het Konijn waar hij op aaste pakte. De andere 2 schoten hierdoor het struikgewas in. C wist dat hij de loopvogel niet in zijn eentje aankon. stomme vogels...ze zijn altijd eerder dan mij.. dacht C en hij blafte een paar keer naar de vogel. De vogel keek hierdoor alleen even naar hem, maar ging daarna weer verder. C ging toen maar weg, voordat de vogel misschien wel achter hem aankwam. Hij had in het verleden al eens eerder kennis gemaakt met de kracht van zo'n vogel. Dit had was bijna zijn dood geweest. Hij liep verder, de vogel achter zich latend. Toen rook hij opeens iets anders. Een wolf! C rook waar de geur vandaan kwam, maar dat hoefde al niet meer. Op het pad zag hij een andere wolf staan. C wachtte af wat deze zou doen.

Een mooie winterse dag, een licht bewolkte hemel en een zachte bries waaide door de bomen. Het was een zachte winterdag, bijna alsof de winter al weer bijna afgelopen was, maar hij zat er nog midden in.
Maar goed, op die ene zachte winterdag, liep er een wolvin in Softbreath Forest. Ze liep onder de lege takken van de loofbomen door en bekeek de plaats eens heel goed. Dat was erg gemakkelijk met die kale bomen, ze kon erg ver kijken, wat in de lente en zomer vast niet zo was. Ze was op een groot gebied, dat was zeker, hoe heette dit gebied nou weer? Softbreath Forest? Jep, dat was het. Nunca, zo heette de wolvin, liep in een rustig tempo door Softbreath Forest, ze had net een konijn kunnen vangen en eten en daar was ze nu tevreden mee. Het had prima gesmaakt en nu liep ze het te verteren... Niet dat ze dat wist, ze wist wel dat er iets gebeurde, maar wat precies wist ze niet. En nu liep ze hier,gister was ze bij een roedel gekomen. The Ofira en daar was ze trots op, meestal was ze erg onzeker. Ze was bang dat ze er niet bij mocht, vanwege haar onhandigheid. Maar ze wist best, dat wat de meeste goede roedels wouden, vriendelijkheid en trouw. En dat was ze. Alleen had ze sterk de indruk dat Matsui er anders over dacht, ze wist niet waarom. Was ze soms verkeerd begrepen? Ach, ze zag wel. Nunca wenste maar een ding, dat Flame hier nooit terecht zal komen. Voor de rest had ze zo ongeveer bijna alles wat ze wilde. Flame was hier niet, maar wat als hij ooit kwam. Ze moest er echt niet aan denken. De onhandige teef had niet in gaten dat ze een wolf naderen, ze zat iets te diep in haar gedachten,s. Opeens rook ze de wolf, ze keek op en zag hem gelijk al. Hij had haar ook al gezien. Het was een zwarte wolf, net als Matsui, maar iets lichter en jonger. De wolf leek even oud te zijn ongeveer. Hij deed niks en leek af te wachten, op wat zij doen ging. Slechte wolven deden meestal wel wat meteen, dus Nunca besloot maar, dat deze wolf hopelijk niet slecht was. ''Hoi'' zei ze na een lange tijd, ''Ik heet Nunca'' Ze zette aarzelde een stapje dichterbij. Het leek alsof ze aan een duel gingen beginnen...Maar dat was ze zeker niet van plan. Nunca ging naar hem toe, ''En jij?'' vroeg ze, ze stond nu voor hem ging en ging maar eens zitten. Met haar oren nieuwsgierig naar voren gericht, wachtte ze af op antwoord. In de hoop dat deze wolf alles behalve slecht was.

(Flut)

De wolf zag C ook. Het duurde een tijdje voor er verder enige actie werd ondernomen. Toen zei de wolf "Hoi" De wolf leek onzeker. "ik heet Nunca" Toen kwam deze aarzelend naar 'm toe. "En jij?". C wachtte even met antwoorden. Hij schatte de wolf in zoals hij altijd bij wolven deed die hij niet kende. Een Teef, waarschijnlijk even oud als hij. Deze leek onzeker, wat onduidde op een zekere voorzichtigheid. Misschien denkt deze dat ik kwaad in de zin heb. Maar dat deze haar naam zegt kan wijzen op een zekere zin van vertrouwen. Deze wolf is er dus overuit dat ik een beetje te vertrouwen ben. Dat is dom. Je moet nooit snel je naam zeggen tegen een wolf die je nog niet helemaal vertrouwd. Deze kan dat later misschien tegen je gebruiken. Maar ze heeft geluk dat ik niet zo'n type ben, anders was dat behoorlijk lastig voor deze wolvin geweest. dacht C. Hij kon aan d'r ruiken dat ze net een konijn op had. C snoof zij heeft dus kennelijk geen loopvogel tegengekomen die alles had verpest. Hij keek ven goed nog naar de wolvin. Kende hij deze? Hij zocht in het kleine beetje geheugen dat hij nog over had. Nee. De kans was groot dat zij dus ook geen antwoord had op zijn vragen. Wel was dit de kans om een beetje kennis te maken met de wolvin, misschien had hij wel wat aan d'r. Hij besloot ook maar gewoon zijn voorlopige naam te zeggen. "Hoi Nunca aangenaam kennig te maken. Mijn naam is C." zei C vriendelijk. Hij had besloten dat hij voor nu nog vriendelijk zou doen tegen de wolvin, omdat hij er nog niet helemaal ervan overtuigd was of ze iets kwaads in de zin had.

De andere wolf wachtte even en leek na te denken over haar vraag, Nunca keek hem even wantrouwig aan. Was hij echt te vertrouwen? Hij was nog al stilletjes, alsof hij even na moest denken over zijn eigen naam? "Hoi Nunca aangenaam kennig te maken. Mijn naam is C." zei hij uiteindelijk. C.? Niet meer? Korte naam...Nunca keek schuin naar hem, ''Korte naam'' zei ze, ''Handig...'' zei ze maar en deed haar kop weer recht, de slanke wolvin stond even op. ''Fijn weertje'' zei ze, in de hoop om een gesprek te starten. Ze had geen zin om hier uren lang te zitten, zonder niks te zeggen. Maar om weer weg te gaan...Nee, dat was ook niets. Nunca deed haar oren even naar achteren, was hij echt te vertrouwen? Hij leek wel vriendelijk... Waarom zal hij C. heten? Zat daar iets achter. Op zijn voorpoot zat een litteken, dat duidelijk niet van een krab van een of ander beest, kwam.

(Kort)

"Korte naam...handig.." terwijl ze haar kop scheef deed. "Ja ik weet het" zei C met een grijns op zijn gezicht. "fijn weertje" zei Nunca. C keek naar de bomen en toen naar de lucht. "Vind je? zelf vind ik het wat aan de gure kant." zei C. "Maar het zorgt wel voor dit soort fascinerende landschappen" zei C terwijl hij om zich heen keek. Toen zag hij dat de Nunca naar zijn litteken keek. "Groot he? heb ik gekregen toen ik met een sabeltandtijger had gevochten" loog C. Hij had besloten dat Nunca voorlopig nog niets wist over wat er gebeurd was. Hij keek weer naar Nunca. Volgensmij vertrouwt ze mij ook niet helemaal.. dacht C. Toen hoorde hij een kreet in de verte. hij spitste zijn oren en keek waar het geluid vandaan kwam. Het was de loopvogel van eerder. Deze kwam nu op de 2 wolven af met een snelle vaart, blijkbaar waren de konijnen niet genoeg geweest, en had deze nu zin in wolvenvlees. "Snel van het pad af!" riep C tegen Nunca en ging in een opening tussen de struiken terwijl de loopvogel steeds dichterbij kwam Hij wist dat deze beesten makkelijk een wolf konden uitlopen maar ook dat deze niet al te snugger waren.

"Vind je? zelf vind ik het wat aan de gure kant." zei C. "Maar het zorgt wel voor dit soort fascinerende landschappen" zei C, Nunca schudde even met haar kop, ''Ja, denk ik?''' C. merkte dat ze naar zijn litteken keek en antwoordde, "Groot he? heb ik gekregen toen ik met een sabeltandtijger had gevochten" Dus toch een gevecht met een dier? Het zag er heel anders uit, niet van een dier...Ach, het zal wel. Nunca knikte, ''Dapper van je'' Ze wou nog iets zeggen, maar opeen hoorde ze een kreet in de verte. Ze keek op, C. ook. Opeens kwam er een loopvogel op de twee af, Nunca stond verstijft van schrik, "Snel van het pad af!" riep C en hij verdween in de struiken. Nunca volgde hem en struikelde over een tak, ze landde boven op de wolf. Even bleef ze zo liggen en toen rolde ze van hem af, ze keek onder de bladeren door naar de loopvogel. Die zoekend om zich heen keek, wat nu? Nunca hoorde haar hart bonken en hield haar adem in, ze keek naar C en dat maakte te veel geluid. De vogel keek hun kant op, slaakte weer een kreet en kwam op ze af rennen. Nunca sprong op zij, net op tijd. Ze bleef even liggen, ze hoorde niks meer. ''C?'' de wolvin stond op, de Loopvogel stond er nog steeds. Nunca bleef stokstijf zitten, in de hoop dat ze niet werd gezien...Ze keek even naar C, wat nu? Ze moest die vogel afleiden! Opeens rende ze weg, de vogel volgde haar, hij was snel. Nunca besloot om de struiken in te gaan, even had ze een flinke voorsprong en bij die voorsprong draaide ze zich om, rende langs de Loopvogel weer terug naar C. De vogel deed een aanval en Nunca voelde zijn scherpe snavel in haar rug en versnelde haar pas. De snavel maakte een wond, bloed stroomde langs haar linkerzij naar beneden en ze voelde een onverdraaglijke pijn, maar probeerde er niet op te letten. De Loopvogel volgde haar. ''C, help eens!'' riep ze, toen ze weer bij hem was. Ze maakte een scherpe bocht naar rechts, het hielp. De vogel wou volgen, maar gleed opeens uit. Hij was niet erg geschikt om bochten door te gaan, zeker niet in de gladde sneeuw. ''Weg wezen!'' Nunca rende weg, in de hoop dat C haar volgde. Ze zag een hol en dook er in. ''C, ik ben hier'' fluisterde ze, in de hoop dat C het kon horen. Hier was ze hopelijk veilig. Nunca ging liggen, hijgend van moeheid. De wond deed meer pijn en ze sloeg haar nagels in het zand, terwijl ze haar tanden stevig op elkaar zette. Ze jankte wat, maar probeerde zich niet aan te stellen...

Hij keek achterom, Nunca struikelde over iets en kwam boven op C terecht, ze rolde van C af, maar C bleef liggen. Toen Nunca naast C was fluisterde hij: "maak geen geluid..." Nunca draaide haar kop naar C, waarschijnelijk omdat ze 'm niet goed had gehoord, maar dat maakte teveel geluid. De vogel keek hun kant op. "rustig blijven, hij kan ons heus niet-" Maar de vogel slaakte een kreet en kwam op de struiken af. Nunca sprong opzij uit de struiken en bleef even liggen. Zou ze bewusteloos zijn geraakt? "C?" hoorde hij Nunca zeggen. Opgelucht haalde C adem ze was ok. Maar wat nu? Hij moest haar helpen, hoe dan ook. Hij zag dat Nunca stokstijf bleef zitten. Dit had geen zin wist C. Loopvogels waren dom, maar zo dom ook weer niet. Hij zag dat Nunca naar C keek. C maakte een gebaar dat ze moest rennen. Door ze rende doord e struiken, slim de vogel kon toen zo niet haar te pakken krijgen. Dit was zijn kans! Toen kwam C uit de struiken. Net op het moment dat Nunca langs de loopvogel, deze deed een aanval naar Nunca, deze was raak en C zag bloed. ondertussen rende Nunca rende richting C. Hij schrok. Wat ben je van plan Nunca... dacht C verschrikt. "C help eens" hoorde hij Nunca zeggen daarna maakte zij een scherpe bocht naar rechts. C dacht na helpen...helpen hoe? Toen zag hij dat de vogel nog steeds enkel oog voor Nunca had, en ook probeerde de scherpe bocht te maken. Maar deze gleed uit, en kwam op de grond terecht. "Wegwezen!" hoorde hij Nunca zeggen. Maar C zag de situatie anders. Nu is mijn kans!dacht C en rende zo hard als hij kon naar de loopvogel toe, deze lag nog steeds op de grond en probeerde overeind te komen, toen sprong C naar de nek van de vogel en beet erin. De vogel krijste het uit en probeerde uithalen te doen met zijn klauwen, maar ver wonde daarbij alleen zichzelf. Toen slaakte de vogel een laatste kreet, en toen viel hij stil, nog een laatste stuiptrekking makend. C liet de nek van de vogel los. Hij kon het niet geloven hij had gewoon een 3 meter hoge loopvogel te grazen genomen! Toen zei hij: "Dit is nog voor die konijnen..." Hij rook aan zijn vacht. Bloed...een geur die hij liever nooit zou willen ruiken.. Hoe zou loopvogel eigenlijk smaken? hij wou proefen, maar toen hoorde hij Nunca's stem ergens vandaan komen.. "C, ik ben hier" Nunca! die was hier ook inderdaad ergens.. C spitste zijn oren, en rook, hij rook Nunca. Hij volgde de geur. De geur kwam uit een hol. Toen ging hij in het hol. Hij zag Nunca daar liggen, met de wond op haar rug, hij zag dat ze jankte. "Dat was erg dapper van je." zei C. Hij meende het. Hij had nog nooit op zijn reizen en wolf gezien die een confrontatie met een loopvogel aanging. Hij liep naar Nunca toe. "Gaat het?" vroeg hij terwijl hij naar de wond op Nunca's rug keek. "ik heb de vogel trouwens gedood, daar hebben we dus geen last meer van" C grijnste. "ik had toch nog wat konijnen van 'm te goed" Hij keek weer naar Nunca.

Nunca hoorde allerlei geluiden buiten, wat deed C in vredesnaam? Gelukkig kwam hij wel naar binnen, hij leefde nog...Nunca keek naar hem,"Dat was erg dapper van je."zei C, ''Bedankt'' antwoordde ze. C kwam dichterbij, "Gaat het?"vroeg hij. Nunca knikte maar, niks beters wetend. "ik heb de vogel trouwens gedood, daar hebben we dus geen last meer van" Nunca glimlachte, ''Fijn'' "ik had toch nog wat konijnen van 'm te goed" vervolgde C en keek haar weer aan, ''Als je die maar niet uit zijn maag haalt'' zei ze als antwoord. De grijze wolvin ging liggen, ze keek recht voor uit. Wat een avontuur! ''Ik ben zo moe...Moet wakker blijven'' de gedachten,s spookte door haar kop. Loom keek ze op, C aan en toen werd alles zwart, haar kop viel tussen haar poten. Ze was half bewusteloos en sliep half, heel diep.

Nunca keek op, waar was ze? In een onbekend gebied, het leek op een soort van grote grot. Het was er pikdonker, ze moest even wennen aan de duisternis en keek toen rond. Het was een grot, een hele grote. Hoe kwam ze hier nou weer terecht? Waar was C? Ze moest weer terug, weg van hier. Ze wou zich omdraaien, maar zag toen iets verschijnen in de verte. Een andere wolf kwam op haar af, de wolf was ook grijs. Opeens herkende ze hem, Flame! Haar oren legde ze in haar nek en ze gromde naar hem. ''Hahaha, kijk wie we daar hebben. Nunca'' de wolf stond stil en keek haar door dringend aan. Ze voelde zijn ogen in haar ziel prikken. Wat nu? ''Nunca, de wolvin die niks kan'' Nunca werd boos, wat dacht hij wel. ''Jawel, ik heb geholpen een Loopvogel te verslaan. Ze knikte naar haar rug, maar de wond was weg. Wat was dit? Flame liep dreigend op haar af, ''En ik vermoord een zusje in mijn eentje'' Hij sprong naar voren, Nunca zag zijn tanden blinken en toen verdween alles

Met een ruk werd ze wakker, geschrokken keek ze om zich heen. Flame! Hij was hier! Ze moest weg gaan! Nee, hij was er niet. Ze zat nog steeds in het hol en de wond was er duidelijk nog steeds. Wat een nachtmerrie! Eigenlijk dagmerrie... Ze keek naar haar wond, dat werd waarschijnlijk een litteken. Fijn. Zodadelijk zag men haar aan voor een bloeddorstige wolf, die iedereen vermoorden wil. Littekens waren nou niet echt aantrekkelijk. Nunca zag nog net dat de zonsondergang begon. Het was al laat. Ze stond op en ging naar buiten, ze ging voor het hol zitten en keek naar de orange gloed achter de bomen. Ze dacht aan Flame, waar was hij? Zal hij ooit hier komen? Nee, dat zal toch niet? Hoe groot was de wereld?

C zag dat Nunca uitgeput in slaap viel. Logisch, ze had namelijk keihard gerend. C was zelf ook wel moe en ging tegenover Nunca liggen. Hij was er nu van overtuigd. Deze wolvin was te vertrouwen. Hij grijnste zo onzeker...en toch dapper dacht C terwijl hij zijn kop op zijn poten legde. Hij gaapte even, deed zijn ogen dicht, maar sliep niet. Hij hoorde dat Nunca geluiden in haar slaap maakte. Hij schonk daar niet zo veel aandacht aan. Toen stond C op en snuffelde aan de muur. Hij kon uit de oude geuren opmaken dat hier ooit een springmuis had gewoond. C zag aan het daglicht dat door de opening scheen dat het bijna donker werd. Plotseling werd Nunca wakker. Hij zag dat ze om haar heen. Ze zag er verschrikt uit. "Had je een nachtmerrie?" vroeg C. Maar Nunca scheen 'm niet te horen. Ze stond op en liep naar buiten en ging voor het hol zitten, kijkend naar de oranje gloed achter de bomen. Ze leek in gedachten verzonken. C liep haar achterna. "Ik zie dat je aan iets denkt." zei C. Is het iets wat mij aangaat?

D woorden van de reu waren niet door de teef gedrongen. Nunca sloot haar ogen en zag een flits, ze herkende Flame erin. Opeens hoorde ze stem achter zich, "Ik zie dat je aan iets denkt." zei C. Nunca keek naar achteren, ze knikte vaag en draaide zich om, ''Ik denk aan mijn broer, Flame...Ik moest vluchten voor hem en ik denk dat hij me achtervolgt'' Ze keek naar de grond, terug denkend aan de nachtmerrie. Waarom? Waarom was hij zo geworden? Zo eng en kwaad. Zo gemeen. Ze dacht aan het laatste moment met hem en hoorde zijn stem in haar kop schalen, ''Vlucht maar, bange teef!''. Nunca hield haar ogen stijf dicht en praatte verder. ''Hij was boos op onze ouders. Ik denk dat hij me wilt vermoorden'' Ze wist het wel zeker. Ze keek C aan, ''Dat is waar ik aan denk'' Opeens kwamen er sneeuwvlokjes naar beneden vallen, het ging weer eens sneeuwen. Intussen was het al bijna donker. Nunca ging weer naar binnen toe en keek of C haar volgde, ''Als jij liever in de sneeuw wilt zijn, s,nachts. Vind ik dat prima hoor'' zei ze, haar stem klonk weer vrolijk. Ze was blij dat ze een vriend had, als het een vriend was tenminste. Ja toch? Of niet soms? Was het gewoon een kennis? ''C? Zijn we nu vrienden of kennissen?'' ze hoopte dat hij het eerste zei. Nunca draaide zich om en ging zitten, ze voelde dat haar maag rammelde. Maar nu wou ze niet gaan jagen, niet in die sneeuw. Het was harder gaan sneeuwen en de vlokjes werden naar binnen geblazen door de stevige wind. Nunca wachtte af, wat een dag.

"ik denk aan mijn broer, Flame...Ik moest vluchten voor hem en ik denk dat hij me achtervolgt'' zei Nunca, en keek toen naar de grond, in gedachten verzonken, toen ging ze weer verder, ze had haar ogen stijf dicht. ''Hij was boos op onze ouders. Ik denk dat hij me wilt vermoorden'' C schrok van het verhaal, wat een verschrikking! Een broer die zijn eigen zus wil vermoorden... C kon het nauwelijks bevatten. Ondertussen was het gaan sneeuwen. Toen leek Nunca weer blij en ging toen terug de grot in 'Als jij liever in de sneeuw wilt zijn, s,nachts. Vind ik dat prima hoor'' zei Nunca nog. C lachte en volgde Nunca de grot terug in. ''C? Zijn we nu vrienden of kennissen?'' C moest lachen hierom. "Na alles wat we vandaag hebben meegemaakt? Hoe kunnen we nog gewoon kennissen zijn dan?" C stopte even. C ging liggen op de grond "Natuurlijk zijn we nu vrienden." zei hij met een glimlach hij was blij dat hij eindelijk een vriend had het was de eerste vriend in jaren...tenminste...dat dacht hij. Toen kwam er opeens een flashback:

Een wazig beeld. Hij zag een troep wolven. Toen hoorde hij gerommel en zag hij opeens rotsblokken van een berg naar beneden vallen. Hij zag de groep wolven wegrennen, behalve 1 iemand. "Emanuala!" hoorde hij en zag dat er een andere wolf was gestopt met rennen en dat deze in de richting rende van de wolf ie stil stond. "We kunnen niets meer voor hem doen, laat hem!"en zag dat de wolf die niet rende werd meegetrokken door de wolf die dit had gezegd, toen vervaagde alles.

Toen was C weer in de werkelijkheid. Hij tilde zijn kop op Wat...wat was wat? Zou dit iets met zijn verleden te maken hebben gehad? Wie was die wolvin die was gestopt...wie waren al die andere wolven..Zou dat...nee.. C probeerde de flashback zich weer voor de geest te halen, maar het lukte niet. Radeloos liet hij deze weer naar beneden zakken.

"Na alles wat we vandaag hebben meegemaakt? Hoe kunnen we nog gewoon kennissen zijn dan?" was het antwoord, de zwarte wolf ging op de grond liggen en ging verder, "Natuurlijk zijn we nu vrienden." vervolgde hij. Nunca glimlachte, een vriend. Een echte! Opeens dacht C ergens aan, Nunca wachtte af. C tilde zijn kop op, waar had hij aan gedacht? Nunca keek verbaasd naar hem, ''Wat is er?'' vroeg ze aan hem. Ze stond op en ging naast hem liggen, tegen hem aan. ''Je hoeft het niet te vertellen hoor'' Ze geeuwde, ze was nog steeds moe en zal waarschijnlijk haar slaap vervolgen. Ze legde haar kop op haar poten en sloot haar ogen, in de hoop dat Flame niet meer in haar droom voor kwam, ''Trusten''. En al vlug sliep ze weer. Dit keer een fijne droom.

(Kort, droom komt in volgende bericht)

Hij zag dat Nunca dit gezien had. ''Wat is er?'' vroeg ze. "ik weet niet...wil je het weten?" en toen zag hij dat Nunca opstond en naast hem ging liggen, tegen hem aan. Dat is de eerste keer dat iemand zoiets bij me doet... dacht C verbaasd. ''Je hoeft het niet te vertellen hoor'' zei Nunca. Ze geeuwde en zei: "trusten" ging viel toen in slaap tegen C aan. Hij slikte en keek naar Nunca, deze sliep als een roos. hij keek weer recht vooruit. Hij was er niet aan gewend om zo behandeld te worden door een wolf. De meeste wolven die hij tegen was gekomen, hadden met 'm gevochten, of alleen de weg gewezen.. Maar dit... Ach wat, laat ik ook gewoon maar slapen. dacht C en legde zijn kop op zijn poten, "Trusten Nunca..." fluisterde hij, en viel ook in slaap.
hij droomde
Een wolf...nee 2 wolven. Ze keken naar 'm De 2 wolven kwman C vaag bekend voor. "is hij niet schattig?" zei een vrouwelijke stem. "ja..." zei een mannelijke stem. "hoe gaan we 'm noemen?" "o ik weet al een goeie naam, eentje die wel bij zijn pels past" "hoe dan?" en voordat de naam te horen was, vervaagde het beeld, en kwam er een ander wazig beeld. Hij zag een troep wolven. Toen hoorde hij gerommel en zag hij opeens rotsblokken van een berg naar beneden vallen. Hij zag de groep wolven wegrennen, behalve 1 iemand. "Emanuala!" hoorde hij en zag dat er een andere wolf was gestopt met rennen en dat deze in de richting rende van de wolf ie stil stond. "We kunnen niets meer voor hem doen, laat hem!"en zag dat de wolf die niet rende werd meegetrokken door de wolf die dit had gezegd, toen vervaagde alles. Toen zach hij dat hij wakker werd onder een rotslawine...wacht eens! dat was de rotslawine waaronder hij wakker was geworden.! en toen zag hij hoe hij zich eruit bevreed en de zon zag..
C werd met een schok wakker. Waar was ie? Hij keek om zich heen, o ja in dat hol bij Nunca Hij keek naar Nunca die tegen hem aan lag. Ze was aan het slapen. Toen keek hij weer naar de grotwand en dacht na over zijn droom..Wie...wie waren dat.. dacht C, maar hij was te moe om verder te denken, en dus viel hij al snel weer in slaap. Hij kreeg niet dezelfde droom als toen.

Nunca lag tegen C aan, maar in een ander gebied. Ze herkende het water van de Moonsong Waters. Het was midden op de dag, de sneeuw was bijna weg en een heerlijk zonnetje scheen. Nunca keek naar boven, naar de lichtblauwe hemel. Dunne witte wolken dreven langs, de wind sloeg zachtjes in haar gezicht. Ze glimlachte en zei iets, ''Ik hou van deze dagen'' zei ze. C knikte en raakte haar aan, ''Alle dagen hebben iets moois'' was zijn antwoord. Nunca glimlachte en stond op, ''Ik ga vissen'' zei ze. Ze ging in het water staan en keek naar de vissen, ze waren niet heel groot, maar wel goed genoeg. Nu! Ze sloeg met haar poot een vis het water uit, het was een mooie, een van de grootste. Ze pakte de dooie vis op, legde hem aan de kant en ging verder. Ze had er nog een te pakken. Samen met de twee vissen ging ze weer terug naar C/ ''Hier'' ze legde er een voor hem neer en ging zelf ook eten.

De rest van haar slaap was geen droom en toen de teef wakker werd, was het net dag geworden. Ze keek naar de slapende C en glimlachte. De droom van vannacht zat nog vaag in haar kop, ze hoopte dat zij en C net zo als in die droom, echt vrienden bleven en elkaar vaker ontmoette. C moest bij The Ofira! Dat was het! Nunca boog zich voor over naar C, ''Blijf gerust liggen, ik ga even jagen. En ik red me wel'' Ze ging naar buiten, het sneeuwen was gestopt, maar aan de dikke laag sneeuw te zien, pas net. Nunca sloot haar ogen, haalde diep adem en ging verder, natuurlijk wel met haar ogen op. Ze rook eens goed, hopelijk was er iets lekkers in de buurt! Ze keek om zich heen en rook nog eens goed, haas! Mooi, dat had ze nodig! Ze ging op de geur af en kwam de haas al gauw tegen,lekker! Ze ging omlaag en bukte in de sneeuw, haar flanken kwamen naast haar gezicht terecht en ze sloop voorzichtig op de haas af. Sneeuw bleef aan de onderkant van haar bek kleven en haar onderlip was wit geworden. Ze kwam steeds dichterbij, de haas keek op. Hij had iets in de gaten! Nu? Ze sprong naar voren, landde voor de haas en die stoof weg. Zij er achter aan. De twee rende door het bos, Nunca moest hem krijgen! Ze versnelde haar pas en kon in de rug van de haas bijten, de haas verloor hier door snelheid. Nunca ging naast hem rennen en deed een uitval naar de nek. Hebbes. De haas viel dood neer. Nunca pakte hem op, het was een flinke. Waarschijnlijk hadden zij en C er wel genoeg aan voor nu. Ze ging terug naar C, ging het hol in en legde de haas neer. ''Neem maar'' zei ze en begon zelf al vast aan de haas. Ze scheurde er een stuk af en liet de rest voor C liggen. Het was zo eerlijk mogelijk gedeeld, nou ja, gescheurd. De haas was lekker en Nunca genoot er met genoegen van.

C werd wakker. Hij deed zijn ogen open, maar deed zijn hoofd niet omhoog. Hij dacht aan zijn droom die hij had gehad. Wat was dat voor rare droom? Wie waren die wolven? Wat zou dit betekenen? Was het wel een droom geweest? Zoveel vragen spookten er door C's hoofd. Hij voelde naast zich dat Nunca ook wakker werd. Hij deed snel zijn ogen weer dicht en deed alsof hij sliep. Hij voelde dat Nunca opstond. ''Blijf gerust liggen, ik ga even jagen. En ik red me wel'' zei Nunca. Hij hoorde haar de grot uitgaan. Toen deed C zijn ogen weer open. Hij deed deze keer wel zijn kop omhoog, en keek naar de grotopening. Toen stond hij op, krabte zichzelf even en ging toen weer liggen. Hij dacht weer aan die droom. Zou hij het aan Nunca moeten vertellen? Moest hij uberhaupt wel vertellen waarom hij C heette? Nee, ik wacht nog even Hij keek omzich heen. Hij wou eerst even het hol beter bekijken, nu hij alleen was. Het was een middelgroot hol. Groot genoeg om 5 wolven te kunnen behuizen. Toen keek hij naar het plafond. Het was een rotsplafond, met af en toe wat wortels van planten, dit duidde erop, Dat er boven hen rotsgrond was. Toen keek hij naar de wanden. Hij bestudeerde de patronen in de harde klei waar de wanden van waren gemaakt. Toen zag hij een spleetje in de wand. C keek goed naar het spleetje, omdat hij zag dat er iets uithing. Het was een staart van een hagedis, dat in die spleet zijn winterslaap deed. Toen keek hij weer naar de opening van het hol. Hij zag het zonlicht vaag naar binnen schijnen. Hij moest denken aan wat er gisteren was gebeurd, hoe Nunca de loopvogel afleidde, waardoor hij deze kon doden..Nunca.. Het was de eerste wolf waarmee hij echt een soort van vriendschap mee had opgebouwd. Maar ach, dat was 1 van de redenen waarom hij in dit gebied was gekomen..Om vriendschappen op te bouwen...en eventueel in een roedel vinden.. Allemaal leuke extratjes.. Maar dat was niet hoofdreden waarom hij hier was gekomen. Hij was hier gekomen, om antwoorden te vinden op zijn verleden..en eventueel zijn hele geheugen weer terug vinden..Wacht eens...Die droom! Misschien was dat wel geen droom, maar een herinnering.. Als dat zo was, dan was dit alvast stukje van zijn geheugen. Het was niet veel, maar alle kleine beetjes hielpen..

Ondertussen zag hij dat Nunca de grot in kwam met een lekker grote haas in d'r bek, Nunca legde de haas neer, "neem maar" zei ze en scheurde er een stuk af, en liet nog wat liggen voor C. "Bedankt" zei C en liep naar de haas toe. Hij scheurde een stuk af. Wauw dit is echt lekker! ik was helemaal vergeten hoe haas smaakte Het was namelijk al een tijdje geleden dat hij haas had gegeten. Toen dacht C weer aan die wolf in zijn droom. Misschien kende Nunca deze wolf wel! C keek naar Nunca. "Nunca, ken jij toevallig een wolf die Emanuala heet?" meteen had C spijt dat hij het gevraagd had, dit ging namelijk zorgen voor vragen, en hij vertelde liever niet over wat er gebeurd was.

Het zalige maar stevige vlees was een van de lekkerste dingen die ze ooit gegeten en ze had al vlug op. Ze likte haar lippen af en keek naar C, die genoot nog van het eten. Opeens richtte de zwarte wolf zich naar Nunca en vroeg iets, "Nunca, ken jij toevallig een wolf die Emanuala heet?" vroeg hij. Nunca keek verbaasd naar hem, ''Nee, hoezo?'' vroeg ze en ging naast hem zitten en keek hem aan. ''Ik ben te vertrouwen'' zei ze, ze raakte zijn neus aan en fluisterde de woorden, ''Ik ben onhandig, maar te vertrouwen'' ze keek hem glimlachend aan en keek toen weer naar voren, een korte stilte in het hol. ''C, het hoeft niet'' zei Nunca opeens. Het hoefde niet, vrienden mogen geheimen voor elkaar hebben... Zo was het toch. C was een vriend, een goede vriend, al kende ze hem pas 1 dag 1 nacht en het begin van 1 dag.

(Kort)

"nee hoezo?" vroeg Nunca. "nou..het is...nee laat maar.." C draaide zich om en ging met zijn gezicht naar de muur zitten. Toen kwam Nunca naast 'm zitten. "ik ben te vertrouwen" fluisterde ze. Ze raakte de neus van C aan. C werd nogal ongemakkelijk hierdoor, maar het zou wel een teken van vriendschap zijn geweest. " ik ben onhandig, maar te vertrouwen" Ze keek 'm glimlachend aan. C wist niet zo goed of hij het nou moest zeggen of niet. Toen had hij besloten. Misschien heeft Nunca andere antwoorden... dacht C. "C het hoeft niet" zei Nunca. "Nee het is ok ik vertel het wel, het is toch niet zo belangerijk..." zei C. Hij stond op, Hij slaakte een diepe zucht daar gaan we dan dacht C. "Ik heb vannacht raar gedroomd. Misschien is het je al opgevallen dat mijn naam maar uit 1 letter bestaat dit heeft misschien met m'n droom te maken...Zie je, ik ben m'n geheugen lang geleden kwijt geraakt...het enige wat ik me nog kan herineren is dat ik wakker werd onder een berg stenen met dit litteken." Hij liet zijn linkervoorpoot zien. "De droom die ik vannacht, was hoogstwaarschijnelijk geen droom, maar herinneringen. Ik droomde namelijk dat ik eerst 2 wolven zag, een reu en een teef, die discussieerden over mijn naam, maar voordat ik dat deze te weten kreeg, was er alweer een ander beeld, namelijk dat er rotsen naar beneden vielen, en dat ik een troep wolven zag rennen, behalve 1 wolf, deze wolf leek bezorgd te zijn over mij, maar werd al snel meegetrokken door een andere wolf zodat deze 2 aan de vallende stenen konden ontkomen. Het 3de deel was precies de laatste herinering die ik had, wakker wordend onder de stenen. Het enige wat ik weet over de wolf die niet rende was dat deze Emanuala heette. Ik denk dat zowel de wolven uit het eerste, als het 2de deel van mijn droom, mijn vader en mijn moeder zijn, en daarom vroeg ik of je een wolf kende die Emanuala heette." C stopte even. keek weer naar Nunca en ging toen weer verder. "Nu over mijn naam. Ik ben dus alles vergeten, zelfs mijn eigen naam. Ik weet alleen dat deze met een C begint, maar dat is ook echt het enige wat ik weet. Ik ben dus gaan zwerven over de wereld, opzoek naar antwoorden over mijn verleden, maar tot nog toe ben ik niets te weten gekomen.." C slaakte nog een zucht Pfoe, ben blij dat dat eruit is... dacht hij opgelucht

Nunca merkte dat C zich ongemakkelijk voelde en deed haar kop naar achteren, ze luisterde naar C, . "Nee het is ok ik vertel het wel, het is toch niet zo belangerijk..." zei C en hij stond op. Nunca volgde zijn voorbeeld en de twee stonden tegenover elkaar, Nunca ging zitten en luisterde naar het verhaal van C. "Ik heb vannacht raar gedroomd. Misschien is het je al opgevallen dat mijn naam maar uit 1 letter bestaat'' Nunca knikte '' Dit heeft misschien met m'n droom te maken...Zie je, ik ben m'n geheugen lang geleden kwijt geraakt...het enige wat ik me nog kan herineren is dat ik wakker werd onder een berg stenen met dit litteken." Hij liet zijn linkervoorpoot zien. "De droom die ik vannacht, was hoogstwaarschijnelijk geen droom, maar herinneringen. Ik droomde namelijk dat ik eerst 2 wolven zag, een reu en een teef, die discussieerden over mijn naam, maar voordat ik dat deze te weten kreeg, was er alweer een ander beeld, namelijk dat er rotsen naar beneden vielen, en dat ik een troep wolven zag rennen, behalve 1 wolf, deze wolf leek bezorgd te zijn over mij, maar werd al snel meegetrokken door een andere wolf zodat deze 2 aan de vallende stenen konden ontkomen. Het 3de deel was precies de laatste herinering die ik had, wakker wordend onder de stenen. Het enige wat ik weet over de wolf die niet rende was dat deze Emanuala heette. Ik denk dat zowel de wolven uit het eerste, als het 2de deel van mijn droom, mijn vader en mijn moeder zijn, en daarom vroeg ik of je een wolf kende die Emanuala heette." C stopte even. keek weer naar Nunca en ging toen weer verder. "Nu over mijn naam. Ik ben dus alles vergeten, zelfs mijn eigen naam. Ik weet alleen dat deze met een C begint, maar dat is ook echt het enige wat ik weet. Ik ben dus gaan zwerven over de wereld, opzoek naar antwoorden over mijn verleden, maar tot nog toe ben ik niets te weten gekomen.." Nunca knikte, ze moest het even verwerken. Wat een verhaal! ''Wat een verhaal'' zei ze dan ook. Je eigen verleden vergeten. Hoewel, misschien had hij niet zo veel verleden? Ze wist het niet... ''Was je een pup toen je wakker werd? Weet je dat nog?'''het was een rare vraag. Maar ze snapte zoveel niet. Ze wou C dolgraag helpen, om achter zijn verleden te komen. Maar zij wist niets over hem. Maar misschien. ''C! Ik weet iets!'' riep ze opgewonden, ''Ik zit in een roedel, The Ofira! Een goede roedel. Misschien kun je er ook in'' ze hield even pauze en keek hem opgewonden uit, ''Misschien zijn er leden daarin die iets weten. En ze kunnen je helpen'' ''Matsui leidt de roedel, hij is niet jong meer, maar wel vriendelijk'' ''Wat denk je?'' vroeg ze. Ze was zo ongeduldig, dat ze meteen antwoord gaf op haar eigen vraag. ''Doe nou maar! Dan zien we elkaar vaker, om nog meer loopvogels te ontvluchten en te doden'' zei ze. Ze wou hem graag wel vaker zien. Hij was leuk. En super vriendelijk en een held! Dat hij die loopvogel doodde. Nunca keek even wat wazig voor zich uit. ''O, huh?'' zei ze opeens, toen ze weer bij kwam.

''Wat een verhaal'' zei Nunca. C knikte. Misschien is het een beetje teveel om allemaal in 1 keer te verwerken, maar dit is mijn verhaal." ''Was je een pup toen je wakker werd? Weet je dat nog?'' vroeg Nunca. "Ik was toen een jonge reu van 1 volgensmij."zei C. ''C! Ik weet iets!'' riep Nunca opgewonden. C schrok even van die onverwachte luide reactie. Maar herstelde zich daarna weer. "Wat? vertel op." zei C. Hij was bereid om op ieder idee dat hem kon helpen in te gaan. ''Ik zit in een roedel, The Ofira! Een goede roedel. Misschien kun je er ook in'' zei Nunca. Daar moest C even over nadenken. Zou een roedel hem kunnen helpen? ''Misschien zijn er leden daarin die iets weten. En ze kunnen je helpen'' zei Nunca. Natuurlijk kom je dan in contact met meer wolven, waardoor de kans groter word dat hij delen van zijn geheugen terug vind en had deze roedel goede bedoelingen? Volgens Nunca wel, maar dat kon ook schijn zijn. ''Matsui leidt de roedel, hij is niet jong meer, maar wel vriendelijk'' Hij had nog nooit van die naam gehoord, maar misschien had deze wle gekend voordat hij zijn geheugen was kwijt geraakt. ''Wat denk je? Doe nou maar! Dan zien we elkaar vaker, om nog meer loopvogels te ontvluchten en te doden'' zei Nunca in al haar enthousiasme. "hmmm..." Daar kwam bij, hij had zijn hele leven alleen gereisd, naar niemand hoeven luisteren, en in een roedel moest je doen wat hogere leden je opdroegen. Maar je was wel sterker als je in een roedel zat, want je was met velen, en dus kon je grotere prooien aan. Hij was dan ook bereid alles te doen om zijn geheugen terug te krijgen, dus besloot hij maar om het te proberen. "Ok ik doe het" zei C. Na lang nagedacht te hebben. "Weet je waar de leider nu is dan?" Hij zag dat Nunca in gedachten was verzakt, waarschijnlijk bij alle avonturen die ze zouden beleven. "Nunca." zei C. ''O, huh?'' zei ze. "ik vroeg of je wist waar deze Matsui is op dit moment."

"ik vroeg of je wist waar deze Matsui is op dit moment." drong toen door haar heen, ''Matsui? Ik denk in het roedel-gebied. Weet niet zeker.'' ze draaide zich half om, ''Dat ligt hier in dit bos'' vervolgde ze. Ze keek weer naar C, ''Je kunt volgens mij niet zomaar naar hem huilen, je moet wachten tot hij weer gaat huilen voor nieuwe wolven'' ze hield even pauze, ''Maar misschien kan ik jou gewoon...Brengen?'' ze hield haar kop schuin en dacht na, ''Ik denk dat Matsui dat wel goed vindt l. Hij heeft wel leden nodig'' ze deed haar kop weer recht en een golf van blijdschap ging door haar heen, ze had een vriend en die ging bij The Ofira. Ze keek C opgewonden aan, ''Laten we hem gaan zoeken'' ze stond op en wou weer naar buiten gaan, maar bedacht zich en ging voor de uitgang zitten. ''En?'' vroeg ze aan C. Ze wou zo graag dat hij mee ging, maar om hem mee te sleuren.....

(Kort)

''Matsui? Ik denk in het roedel-gebied. Weet niet zeker. Dat ligt hier in dit bos'' zei Nunca. C zei niets. ''Je kunt volgens mij niet zomaar naar hem huilen, je moet wachten tot hij weer gaat huilen voor nieuwe wolven'' C was teleurgesteld, maar kon het ergens ook wel begrijpen. ''Maar misschien kan ik jou gewoon...Brengen?'' zei Nunca. C vond dit een nogal merkwaardige besslising. Een lid die een buitenstaander brengt in het territorium van je eigen roedel. Zouden ze dat wel accepteren?''Laten we hem gaan zoeken'' hoorde hij Nunca zeggen. deze stond op en ging voorde uitgang zitten. "En?" vroeg ze in zin van kom je nog. Ach wat, als Nunca weet wat ze doet dan ga ik er gewoon in mee. dacht C."Ok, maar ik hoop dat je weet wat je doet" zei C. Hij kon zien aan Nunca dat ze echt graag op pad wilde. Nou ja, nu maar hopen dat die Matsui echt zo aardig was als ze zei.

(Zullen we de huil gewoon hier doen, dan geef ik Matsui het topic)

"Ok, maar ik hoop dat je weet wat je doet" zei C. NUnca glimlachte en vertrok naar buiten, haar grijze poten zakte weg in de sneeuw en wat klunzig liep ze er door heen, zo af en toe keek ze achterom, om te zien of C ook kwam. Ze was erg vrolijk bezig, het litteken op haar rug, kon haar niks meer schelen. Zo af en toe prikte hij wat, maar voor de rest ging het prima. De wolvin liep een eindje door en stond toen stil, ze waren in de buurt van het territorium van The Ofira. Hier moesten ze huilen, dan kwam Matsui wel. Nunca ging zitten en wachtte op C, daarna stond ze weer op en keek hem aan. ''Zal ik beginnen?'' zei ze maar en zonder op enig antwoord te wachten, huilde ze. De huil werd op de wind door Softbreath Forest naar Matsui gebracht. Nunca zei in de huil dat ze iemand bij zich had, die ook in de roedel wou. Toen ze klaar was, keek ze naar C, ''Nu jij nog'' zei ze en wachtte rustig af, Matsui zal hopelijk snel komen.

(Matsui mag wat mij betreft komen)

Al vlug hoorde de wolvin iets aankomen, ze deed haar kop omhoog en rook, Matsui. Hij was er. En inderdaad, de zwarte wolf kwam te voorschijn en bleef even staan, wat meters van hun af. Nunca nam een onderdanige houding aan en keek vol respect naar Matsui. "Hallo," zei die tegen C, Nunca richtte zich weer op, toen Matsui haar aansprak. ''Dit is C, ik ben hem gister tegen komen, we hebben samen een Loopvogel verslagen. We maakte kennis met elkaar en ik zei toen dat hij bij de Ofiara moest en hij stemde toe. Dus, is het geschikt daar voor'' De echte reden vertelde ze nog niet, dat hij hulp nodig had, op de zoektocht naar zijn verleden. Nunca ging rustig zitten en wachtte af, enkele stille seconden gingen voorbij en Nunca sloot haar ogen een tel, ze zag in die tel Flame weer. Geschrokken deed ze de ogen weer open en keek opzij, naar C.

(Kort)

C hoorde de huil van Nunca maar kon niet goed horen waarover deze ging. "nu jij nog" zei Nunca. "Nou ik denk niet dat dat nodig is, want ik weet hoe je leider erop zou reageren als een buitenstaander een roep naar hem doet." Niet lang daarna rook hij een andere geur, en zag tussen de bomen een silhouet van een naderende wolf. Toen hij de wolf beter zag, zag hij dat deze mooie blauwe ogen had. De wolf kwam naderbij. Het was een oude reu met een licht grijze pels. "Hallo" zei deze en gaf een knikje aan C. C gaf een knikje terug. Hij zag ook dat Nunca een onderdanige houding aannam.Dit moest Matsui zijn. "Nunca, waarvoor riep je me?" vroeg Matsui. ''Dit is C, ik ben hem gister tegen komen, we hebben samen een Loopvogel verslagen. We maakte kennis met elkaar en ik zei toen dat hij bij de Ofiara moest en hij stemde toe. Dus, is het geschikt daar voor?'' vroeg Nunca. C maakte een buiging. "Het zou een eer zijn om deel uit te maken van uw roedel." en hij keek omhoog naar Matsui.