PortalIndexZoekenLaatste afbeeldingen...αη∂ ∂ση'т єνєя ℓσσк вαcк Infovr...αη∂ ∂ση'т єνєя ℓσσк вαcк RoedelsRegistrerenInloggen

Deel | 
 

 ...αη∂ ∂ση'т єνєя ℓσσк вαcк

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Rogue
Rogue

Aantal berichten : 70
Pawprints : 40
Naam : Demi

Karakterprofiel
Roedel: x
Leeftijd: 1.5 yr.
Partner: x If you could reconcile the violence in my heart ♡

...αη∂ ∂ση'т єνєя ℓσσк вαcк Empty
BerichtOnderwerp: ...αη∂ ∂ση'т єνєя ℓσσк вαcк   ...αη∂ ∂ση'т єνєя ℓσσк вαcк Emptyzo jan 08, 2012 6:15 am

Na uren door die verdomde woestijn te zijn gedwaald, met als enige drinkplaats de oase, kwam de jonge wolvin eindelijk bij een stel kliffen aan. Ze was al opgelucht eindelijk iets anders te zien dan zand, en was al helemaal verheugd te weten dat de zee hier nabij zou zijn. Alleen nog de kliffen overbruggen, ze was zich er echter wel van bewust dat dit niet gemakkelijk zou zijn. Kliffen waren levensgevaarlijk; een verkeerde stap en het kon haar dood betekenen. Ze kon het geluid en de geur van de zee echter al van grote afstand herkennen, wat haar verleidde om toch te gaan. Waarschijnlijk waren er op het strand niet eens zoveel prooien te vinden, ook kon ze moeilijk uit de zee gaan drinken, er was zelfs een kans dat ze straks helemaal weer terug moest door de woestijn, om de rest van het land te zien, maar op dit moment deerde het haar niet. Ze kon niet wachten om aan de rand van de zee te staan, haar poten in het koele water te laten rusten en de frisse zeewind in haar vacht te kunnen voelen. Met nauwkeurige passen begon ze aan haar reis over de kliffen.
Na onbekende tijd had Rogue een goede weg naar boven kunnen vinden, en was eindelijk bezig met het overbruggen van de kliffen. Ze keek goed uit waar ze liep, en keek vooral niet naar beneden. Ze zou zich waarschijnlijk meteen voor gaan stellen hoe ze zou struikelen, pijlsnel naar beneden zou gaan en uiteindelijk op een pijnlijke manier dood zou vallen. Geen prettige gedachten, en vooral niet op deze plek. 'Waarom dat? Je zou het verdienen dood te vallen. De wereld zou toch beter af zijn zonder jou, maar jij bent te egoïstisch om dat te willen zien. Ik had je moeten doden toen ik de kans had,' hoorde ze Raven's stem in haar kop galmen. Rogue voelde een diepe grom in haar borstkas opkomen. Waarom kon die stem nooit eens ophouden? Altijd had ze kritiek op de meest ongemakkelijke punten die je je kon voorstellen. Ze werd gewaarschuwd door enkele kiezelstenen die luid tikkend naar beneden kletterden. Ze moest haar hoofd hierbij houden, wilde ze blijven leven.


Laatst aangepast door Rogue op wo jan 11, 2012 8:16 am; in totaal 1 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
Brégo
Brégo

Aantal berichten : 127
Pawprints : 48
Naam : Inge
Leeftijd : 28

Karakterprofiel
Roedel: Solooo
Leeftijd: 2,5 years
Partner: -

...αη∂ ∂ση'т єνєя ℓσσк вαcк Empty
BerichtOnderwerp: Re: ...αη∂ ∂ση'т єνєя ℓσσк вαcк   ...αη∂ ∂ση'т єνєя ℓσσк вαcк Emptywo jan 11, 2012 5:36 am

Zoute zuchtjes wind speelden om het solide gesteente heen, en kondigden bij elke stap die de jonge reu zette het naderen van de zee aan. Hoewel hij er eigenlijk in de meeste gevallen zijn neus ervoor optrok om natte voeten te krijgen, moest Brégo toegeven dat het een welkome beloning zou zijn. Urenlang had hij de woestijnen afgestruind, rots na rots van het grote klif-gebied opgeklauterd en zelfs hij begon het een beetje in zijn benen te voelen. Hij was het gewend om lange dagen te maken, waarbij hij zichzelf maar een paar korte pauzes gunde, maar aangezien er niet veel plekken in de woestijn waren geweest om pauze naast te houden had hij, zij het in een wat langzamere pas, doorgezet. Om hier goed op je gemak te voelen moest je goed op je vier benen staan, en geen enkele moeite hebben met behendiheid. Natuurlijk was dit ook dé reden waarom Brégo het hier niet lang vol zou kunnen houden; het was waanzinnigheid om bij te houden hoe vaak hij wel niet zijn poten gestoten had, of gestruikeld was of iets dergelijks. Onhandigheid was in hart en nieren een karaktereigenschap en hij had er al lang geleden mee leren leven. Desondanks bood het hem in dit gebied een uitdaging, iets waar Brégo nooit op afknapte.
Zien oog viel op een grote, platte steen iets boven hem en hij besloot dat het hoog tijd was om een pauze in te lassen. Hij spande zijn spieren aan, wachtte even en zette toen af in een sprong. Eerst zijn voorpoten, en toen zijn achterpoten voelde het harde, korzelige oppervlak van de rots aan en even bleef hij staan, alert om zich heen kijkend. Er was niets anders te zien dan de bruin-grijzige stenen, die zich zo ver als het oog kon zien uitstrekten. Pieken en uitstulpingen waren vaak bedekt met een dun vliesje sneeuw, wat de donkere kleur van die rotsen zelf benadrukte. Hij draaide zijn kop in de richting waarvan hij vandaan kwam. Heel in de verte was nog een goudkleurige gloed te zien dat afkomstig was van het zand. Hij geeuwde, en ontblootte een rij wit-gele, scherpe tanden die kenmerkend zijn voor carnivoren. Slaperig wendde hij zijn oranje ogen af van zijn omgeving en begon strompelend een cirkelbeweging te maken, en kneedde de grond met zijn poten. Tevreden met het plekje en lighouding liet hij zich vervolgens zakken, krulde zijn staart over zijn neus en liet zijn oogleden half dichtvallen.

[sorry, het is weer even wennen, tijdje niet gedaan :')]
Terug naar boven Ga naar beneden
Rogue
Rogue

Aantal berichten : 70
Pawprints : 40
Naam : Demi

Karakterprofiel
Roedel: x
Leeftijd: 1.5 yr.
Partner: x If you could reconcile the violence in my heart ♡

...αη∂ ∂ση'т єνєя ℓσσк вαcк Empty
BerichtOnderwerp: Re: ...αη∂ ∂ση'т єνєя ℓσσк вαcк   ...αη∂ ∂ση'т єνєя ℓσσк вαcк Emptywo jan 11, 2012 8:35 am

De bruine wolven nam haar stappen zorgvuldig en keek geschrokken op, telkens als ze het geluid van vallende stenen hoorde, bang dat zij de volgende zou zijn die naar beneden zou kletteren. Ze was zeker niet bang voor een avontuur of een uitdaging, maar bij deze kon haar leven wel eens op het spel staan, en dat werd haar toch echt iets teveel. Toch had ze het er voor over om de zee te bereiken, ze kon niet wachten haar voetkussentjes in het zachte, natte zand te laten zakken en die zoute zeelucht eens op te snuiven. Ze zou zich zeker weten stukken beter voelen. Een glimlachje verscheen op haar gezicht, zo te zien was het nog een heel eind voor ze daar eindelijk zou zijn. Ach ja, maakte niet uit, ze had alle tijd van de wereld. Of ze nu een uur eerder of later aankwam bij het strand. Haar poten waren al flink moe van de lange reis door de woestijn en het klimmen, maar opgeven deed ze nog niet. Ze was wel een vechter, als het nodig was. Ze had redelijk wat ambitie, potentie, maar er was nooit iemand die dat had willen zien. Altijd keken ze op dezelfde manier naar haar; alsof ze gek was. 'Maar je bent ook gek. Dat je dat nou nog niet weet, of is dat ook één van je problemen, dat je zo achterlijk bent,' hoorde ze Raven's stem weer in haar kop snauwen. Altijd, echt altijd had die wolvin commentaar op haar, en hoe graag ze het ook wilde; de stem ging maar niet weg. Ze wist zich geen raad meer, misschien zou het later alleen nog maar erger worden, wie wist. Ze kon echt niemand bedenken die haar er eventueel vanaf kon helpen, laat staan iemand die dat ook nog zou willen doen. Zelf wist ze niet eens precies wat er met haar aan de hand was, hoe moest iemand anders dat kunnen bedenken?
Iets later moest ze toch echt aan zichzelf toegeven. Haar poten, eigenlijk haar hele lichaam, begonnen moe te worden en waren gewoon om wat rust aan het schreeuwen. Ze kon beter de tijd nemen om een pauze te houden, anders zou ze slordig worden en misschien vallen. Dat was op dit moment wel het laatste wat ze wilde, al ging Raven daar nog zo hard tegenin. Rogue hield halt, snoof en keek even rustig rond naar een plek waar ze veilig kon gaan zitten of liggen. Haar geelkleurige ogen vielen op een grote en platte rots een eindje verderop. De ideale rustplaats, als je het haar vroeg. De kans was klein dat je daar af zou vallen, en hij zag er gewoon stevig en comfortabel uit. Voor zover een rots dat kon zijn, dan. Meteen begon ze haar weg naar de rots, met pijn zeurend in haar poten. Uiteindelijk bereikte ze de rots zonder complicaties, en werkte zichzelf er bovenop. Vreemd genoeg lag daar nog een wolf, iets wat ze helemaal niet verwacht had. Hoe groot was de kans dat je hier een wolf zou vinden? Nou ja, dat had ze bij de oase ook gedacht, en ook daar had ze een reu genaamd Zayn aangetroffen. Deze wolf bleek ook een reu te zijn, herkende ze aan de geur, en hij leek ouder dan haar. "Eh... Hai?" stamelde ze ietwat verbaasd. Ze keek om zich heen, maar voor nu kon ze verder geen andere rustplaats zien. "Ik had niet gedacht dat hier iemand anders zou zijn... Zou je het erg vinden als ik hier ook even blijf zitten?" vroeg ze aan de onbekende reu. Haar ogen flitsten schichtig heen en weer, bang voor afwijzing. Dan zou ze of voor deze plek moeten vechten, wat ze waarschijnlijk toch zou verliezen. Of ze zou weg moeten, en ze was te moe om haar hele reis af te leggen. Wanhopig keek ze naar de wolf voor haar, haar ogen smekend of ze mocht blijven.


- Maakt niet uit hoor :'D Hij is prima :3



Terug naar boven Ga naar beneden
Brégo
Brégo

Aantal berichten : 127
Pawprints : 48
Naam : Inge
Leeftijd : 28

Karakterprofiel
Roedel: Solooo
Leeftijd: 2,5 years
Partner: -

...αη∂ ∂ση'т єνєя ℓσσк вαcк Empty
BerichtOnderwerp: Re: ...αη∂ ∂ση'т єνєя ℓσσк вαcк   ...αη∂ ∂ση'т єνєя ℓσσк вαcк Emptywo jan 11, 2012 9:16 am

De oren van de jonge, liggende reu waren in feite het enige wat nog redelijk alert functioneerde. Hij stond de rest van zijn zintuigen toe om te pauzeren, en de alerte oranje gloed in zijn ogen maakten plaats voor een dromerige, doffe glans. Hij zuchtte, tevreden met zijn rustplekje, en liet zijn ogen nu helemaal dichtzakken. Nu hij lag, kwamen flarden van herinneringen op in zijn hersenen, en nostalgie hing als een brok in zijn keel. Eerst een beeld van alleen hij, zijn broers en zusje, spelend aan de waterkant van een ondiep stroompje. Het onvermijdelijke was weer eens gebeurd: Brégo in een stoeipartij achterover gevallen en met een harde plons in het water gevallen, de hele troep welpen nat, en de allergrootste lol om revenge te nemen. Dan weer een ander moment, alleen hij en zijn moeder, hij op zijn rug met zijn witte buik en poten naar boven gericht, en hij genoot van het heerlijke gevoel van de ritmische likken die zijn moeder over zijn vacht uitoefende. Onbewust rolde hij zelf op zijn rug op de steen, en mimiekte zijn positie uit de herinnering. Zijn lichaamswarmte had de steen verwarmd; het gaf een prettig gevoel op zijn rug, die lange tijd de koud vlagen van de gure wind op had moeten vangen. Voor zijn gesloten ogen beleefde hij opnieuw de allereerste groepsjacht met zijn familie, de verrukking en adrenaline van het moment dat zijn klauwen door het vlees van de bizon scheurden. En tot slot, met een laatste sprong in de tijd, zag hij alleen de diep bedroefde ogen van zijn moeder, het evenbeeld van zijn eigen ogen, toen hij haar voor het laatst een tedere lik tussen de oren gaf, en zijn rug naar haar toe draaide om nooit meer terug te keren.
Met een zucht schoof Brégo terug op zijn buik zonder zijn ogen te openen. De verse geur van een levend wezen vulde zijn neusgaten, en hij kneep zijn ogen stijf dicht om de komst van het dier te negeren, hoewel dat normalitér niet in zijn aard lag. Pas toen zijn oren de zachte, maar doffe geluiden registreerden van een set poten die boven een dichtbij stuk gesteente belandde, opende hij met tegenzin één oog. Meteen vloog zijn andere oog ook open, want de bruine teef stond een stuk dichterbij dan hij ingeschat had. Enigszins terneergeslagen stond ze hem aan te gapen, bijna letterlijk, want de vermoeidheid droop in bijna zichtbare klodders van haar af. 'Eh .. hai?' klonk het, een verbaasde tint in haar stem. Hij moest toegeven dat het hem ook zeer onwaarschijnlijk had geleken een ander schepsel op precies deze plek tegen het lijf te lopen, in de barre, eenzame kilometers. Bij wijze van begroeting knikte hij vaag naar haar; zijn spraakwaterval was door zijn slaperigheid nog niet helemaal op gang gekomen. Toen ze sprak bevestigde ze zijn gedachte, bovendien vroeg ze nog of hij er heel erg bezwaar tegen zou hebben als ze hem kwam vergezellen. Even dacht Brégo na, niet beseffend dat hij hardop sprak. 'Hmm, eigenlijk zocht ik hier rust, en misschien even een tukje, maar met een onbekende wolvin met een eveneens onbekende persoonlijkheid kan ik natuurlijk niet even mijn ogen dichtdoen. Je weet het maar nooit met die rondtrekkende types; ik kan het weten, ik heb er nogal wat ontmoet. Maar ja, aan de andere kant ben ik al best wel een tijdje alleen en kan ik wel wat gezelschap gebruiken, zij het onvriendelijk gezelschap.' Hardop - althans ditmaal besefte hij dat hij hardop sprak - zei hij tegen de teef: 'Nee hoor, zoek maar een plekje uit, maar ik waarschuw je ik heb nogal de neiging om anderen uit hun slaap te houden.' Hij grijnsde, en hoorde de waarheid achter zijn woorden. Verlegen was niet het beste woord om hem te beschrijven, en hij wist het donders goed.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud



...αη∂ ∂ση'т єνєя ℓσσк вαcк Empty
BerichtOnderwerp: Re: ...αη∂ ∂ση'т єνєя ℓσσк вαcк   ...αη∂ ∂ση'т єνєя ℓσσк вαcк Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 

...αη∂ ∂ση'т єνєя ℓσσк вαcк

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Feralis :: South :: Solem's Cliffs-