|
| | Auteur | Bericht |
---|
Gulia
Aantal berichten : 80 Pawprints : 2 Naam : Iris Leeftijd : 26
Karakterprofiel Roedel: Leeftijd: 5 weken Partner: Puppy love...
| Onderwerp: Iris' verhaaltje. za jan 07, 2012 4:07 am | |
| Ik ben momenteel bezig met een eigen forum maken en dat forum is ontstaan nadat ik ben begonnen aan dit verhaal. Het uiterlijk van de personages is wel wat aangepast na dat ik ze op het forum had aangemaakt. Raisna was eerst blond en hete Eliza XD. Proloog ''NEE, IK GA NIET!'' Claire schreeuwde het kei hard. Het kon haar niet schelen wat de buren er van dachten. Eigenlijk wilde ze best naar Just Dance Academy maar het was weer eens voor haar besloten. Ze hadden haar nota bene al aangemeld! Mocht ze dan nooit wat zelf beslissen? ''Maar schat, we dachten dat je het leuk zou vinden. Ik bedoel je hebt talent en vind het leuk om te dansen.'' Sprak haar moeder rustig, té rustig. Daaraan was te merken dat ze eigenlijk woedend was maar zich inhield. Ze stond tegenover haar ouders en snoof als een stier vlak voor hij aanvalt. Ze telde tot tien, tot honderd. Ze probeerde weer wat te kalmeren maar ze was het zat dat ze niks zelf mocht doen. ''En wanneer moet ik daar naartoe?'' Vroeg ze zogenaamd rustig. Het was duidelijk aan haar stem te horen dat ze het liefste weer zou willen schreeuwen maar ze wist dat ze haar ouders daar alleen maar nog bozer mee maakte. ''Over 2 maanden precies.'' Zei haar vader zakelijk. Ze kon er niet tegen als mensen zakelijk gingen praten. Dat deed haar vader altijd al, ze kon er niet tegen. Als of ze een collega was! Haar ouders waren lief maar op dit moment zou ze ze wel kunnen vermoorden. ''2 Maanden? Dan heb ik tenminste wel tijd om nog afscheid te nemen.'' bromde ze sarcastisch. ''Maar liefje...'' ''Noem me geen liefje!'' onderbrak ze haar moeder fel. Dat was altijd zo, als ze ruzie hadden ging haar moeder haar zitten sussen met liefje en schat en al haar koos naampjes. ''Claire, je houd toch van dansen wat is er dan zo erg. Oké, je gaat je vriendinnen missen maar je hebt toch SMN of MNS of hoe dat ook mag heten. Je kunt toch cantoact houden. Bovendien zijn daar allemaal jongeren van jouw leeftijd die ook van dansen houden. Dat is toch leuk?'' Claire wist niks meer te zeggen. Ja aan de ene kant was het leuk en als haar ouders met haar hadden overlegd had ze het ook super leuk gevonden maar ze deden alsof ze een klein kind was. ''Ik zou het ook leuk gevonden hebben, als jullie het met me hadden overlegd.'' Ze beet op haar lip om haar tranen te onderdrukken. Het was maar goed dat Kevin dit weekend bij een van zijn vriendjes logeerde, kreeg hij al die woede niet mee. Met haar fel blauwe ogen wierp ze haar ouders nog een woedende blik toe en ze stormde naar boven. Hoofdstuk 1 Verveeld stapte Claire uit de taxi. Er vielen sneeuw vlokjes uit de hemel en rillend ritste ze haar jas dicht. Ze keek om zich heen terwijl de chauffeur haar bagage uit de auto pakte. Ze had vrij weinig mee genomen, tenminste dat vond ze. Als je zag wat ze allemaal had willen meenemen... Nu had ze 2 grote weekend tassen, 1 normale koffer en 1 koffer op wieltjes, een trolley. Ze zette 1 van de tassen op de trolley, de rest droeg ze. Een zucht verliet haar mond in de vorm van een wolkje. Langzaam kwam ze in beweging en zette haar eerste stappen richting het grote gebouw voor haar; de school en het het woongebouw. Die twee zaten in 1 groot gebouw wat vroeger een fabriek was geweest, al was daar nu niks meer van te zien. Ze sjorde net zo lang aan haar spullen tot ze boven aan de stenen trap was. Ze liep door de glazen deur de grote hal in. Het was er vreemd rustig hoewel er een halve school stond te wachten tot ze werden omgeroepen. Iedereen was zenuwachtig en er hing een gespannen sfeer, net als thuis. Tenminste de laatste maanden voor haar vertrek. Ze graaide in haar broekzak naar haar Ipod en even later dreunde 'Linkin Park' door haar hoofd. Terwijl ze neerzakte op in van haar tassen ging ze helemaal op in de muziek. Ze neuriede zachtjes mee met 'In The End', haar lievelings lied. Lang kon ze niet genieten van dit zorgeloze moment van ze werd opgeschrikt door een korte, harde tik tegen haar schouder. Langzaam opende ze haar ogen en veegde een korte hazelbruine pluk haar uit haar gezicht. Ze deed haar oortjes uit en keek op. Voor haar stond een meid van ongeveer haar leeftijd, caramel kleurige huid, donkere ogen, zwart haar. ''Ja?'' Zei ze geïrriteerd. Het meisje keek haar verlegen aan. ''Jij bent Claire, toch?'' Vroeg ze. Claire keek haar raar aan, hoe wist dat wicht hoe ze hete? ''Ja dat ben ik.'' Antwoorde ze nors. ''En hoe weet jij mijn naam? En wie ben je?'' Volgde er. ''Ik ben Raisna, je naam staat op het kaartje aan je tas. Je bent omgeroepen. Hier is je sleutel, we delen een kamer.'' Het meisje sprak het nogal zakelijk uit, nog een reden voor Claire om zich aan haar te ergeren. En dan deelden ze ook nog een kamer! Claire kreunde en pakte haar spullen weer op. Ze liep achter Raisna aan, die maar de helft van haar bagage mee had. Ze liepen door een lange gang met aan het einde een trap. Boven aan de trap was een lange gang met allemaal zij gangen met deuren, de slaap vertrekken. Raisna haalde een platte grond uit haar jaszak en bekeek die geconcentreerd. Claire wilde opschieten en ergerde zich dat het zolang moest duren. ''Alsof we naar de andere kant van de wereld moeten lopen door middel van kleine kronkel weggetjes! Kun je niet wat opschieten!'' Viel ze uit. Raisna leek haar te negeren waardoor Claire zich nog meer ergerde. Na nog een minuut of twee had het donkere meisje het blijkbaar uit gedokterd en begon ze weer te lopen. Zuchtend raapte Claire haar spullen weer bij elkaar en sjokte achter Raisna aan. Eindelijk kwamen ze bij een deur uit en Raisna opende hem. ''We zijn er.'' Zei ze terwijl ze door de deur heen liep. Serieus kon dat kind echt niks beters verzinnen? Ja, zij snapte ook dat ze er waren. Waarom opende ze de deur anders? Ze liet zich languit op het dichtstbijzijnde bed vallen en staarde naar het witte plafond. Het was een saaie kamer; witte muren, witte kasten, witte gordijnen, wit beddengoed. Het was maar goed dat ze haar eigen hoeslaken en kussen sloop had me genomen. Ze bleef daar zo liggen terwijl haar kamergenote haar spullen uit begon te pakken. Zelf had ze daar niet zo'n behoefte aan. Ze was moe van de hele reis, van Miami tot in dit levenloze gat ergens midden in Canada. Al hoewel, het zou hier nu wel minder levenloos worden met al die jongeren. Ze had gehoord dat er een club was, dat was al heel wat. ''Dussss... pak je je spullen nog uit?'' De stem van Raisna liet haar ontwaken uit haar gepieker. ''Serieus, je lijkt mijn moeder wel! Mag ik dat zelf weten?'' Reageerde ze. Haar hemelsblauwe ogen keken het meisje fel aan. ''Ik vroeg het alleen maar.'' Zei Raisna zacht. Claire liet zich terug vallen in de kussens en zuchtte weer. Raisna pakte haar laptop en begon te MSN'en. Claire gooide al haar spullen op bed en begon met opruimen. Toen ze klaar was pakte ze een tijdschrift en begon lusteloos te bladeren. Ondertussen las ze over haar tijdschrift heen mee met Raisna; Stephany zegt: Heey schatttt!! Hoest daar? Raisna zegt: Slecht Stephany zegt: Vertel 't uns aan tante Steff? Raisna zegt: Ik zit op een kamer met ene Claire, een chagrijnige trut. Stephany zegt: Balen! Dan vraag je toch een andere kamer aan? Claire had genoeg gezien. Ze ging op de rand van het bed zitten en ondersteunde haar hoofd met haar handen. Haar ellebogen maakten diepe deuken in haar boven benen. Ze zag in dat ze eigenlijk echt een trut was tegen Raisna maar die kon het toch ook niet helpen. ''Heey, ik heb niet erg aardig gedaan daar straks. Sorry.'' Zei ze mat. Ze staarde naar haar schoenen. ''Nee dat kun je wel zeggen. En waarom opeens die spijt?'' Claire kreeg het warm. Als ze zei dat ze had mee gelezen kon ze het wel vergeten. ''Ik eh... Ik zag het opeens eh in, ja'' Ze voelde dat haar hoofd rood werd. ''En waarom lijk je nu dan op een tomaat? Ach laat maar, ik ben blij dat je 't in ziet.'' Raisna grinnikte. Claire glimlachte terug maar als een boer met kiespijn. Ik zou graag wat advies en zo willen. Ik wil namelijk nog wat beter worden in schrijven in zo, dus. Groetsels, Iris
Laatst aangepast door Gulia op zo jan 08, 2012 1:26 am; in totaal 2 keer bewerkt |
| | | Manuelli
Aantal berichten : 18 Pawprints : 6
Karakterprofiel Roedel: The wanted wolves Leeftijd: 5 maand Partner: /
| Onderwerp: Re: Iris' verhaaltje. za jan 07, 2012 4:31 am | |
| Ik heb er weinig op aan te merken, hoor, ik vind dat je goed schrijft, en het onderwerp is ook nog es leuk
|
| | | Gulia
Aantal berichten : 80 Pawprints : 2 Naam : Iris Leeftijd : 26
Karakterprofiel Roedel: Leeftijd: 5 weken Partner: Puppy love...
| Onderwerp: Re: Iris' verhaaltje. za jan 07, 2012 4:33 am | |
| Dank je! Ik vond het zelf een beetje saai, maar ik ben heel kritisch over mezelf XD echt een perfectioniste. |
| | | Manuelli
Aantal berichten : 18 Pawprints : 6
Karakterprofiel Roedel: The wanted wolves Leeftijd: 5 maand Partner: /
| Onderwerp: Re: Iris' verhaaltje. za jan 07, 2012 4:41 am | |
| hihi, moet je niet doen, je doet het echt goed Wanneer komt er een hoofdstuk twee? |
| | | Gulia
Aantal berichten : 80 Pawprints : 2 Naam : Iris Leeftijd : 26
Karakterprofiel Roedel: Leeftijd: 5 weken Partner: Puppy love...
| Onderwerp: Re: Iris' verhaaltje. za jan 07, 2012 4:50 am | |
| Ben nog bezig met 'n proloog XD komt miss wel wat laat maar beter laat dan nooit.
Het eerste wat ik dacht toen ik 'Wanneer komt hoofdstuk 2?' las was; WTF ik heb fans. XD |
| | | Night
Aantal berichten : 128 Pawprints : 40 Naam : Merel Leeftijd : 27
Karakterprofiel Roedel: I'll be a Wanted Wolf as soon as possible :D Leeftijd: 4 years Partner: True love burns the brightest, but the brightest flames leave the deepest scars.
| Onderwerp: Re: Iris' verhaaltje. za jan 07, 2012 7:21 am | |
| Inderdaad, ik wil naar hoofdstuk twee. Benieuwd hoe het verhaal zich gaat ontwikkelen. - Tips, Gezeur & Verbeteringen:
Misschien komt het zeurderig over, maar de onderstaande dingen zijn punten waardoor je je verhaal zeker kunt verbeteren. Ik denk dat het lang gaat worden en dat is niet omdat je verhaal slecht is, in tegendeel, maar omdat ik me verveel en alle tijd heb om uitgebreid te doen. Grammaticalala voor jou * Maak gebruik van Alinea's. Het wordt nu een grote warboel tijdens het lezen. Ik had moeite met onderscheiden wat door Claire werd gezegd en wat door Raisna. Wees zeker niet zuinig met de alinea's in de dialogen. Je kan elke keer dat iemand wat zegt een nieuwe alinea beginnen. * Geen hoofdletter na een citaatAls je persoon iets heeft gezegd en je plaatst er iets achter zoals: "zei Claire" moet "zei" zónder hoofdletter. 'Ik ben Claire,' zei Claire.Wel een hoofdletter als je het citaat met een punt afsluit. 'Ik ben Claire.' Terwijl Claire dat zei hief ze trots haar hoofd.Voorbeelddialoog, let op bovenstaande punten in het dialoog - Night schreef:
‘Meen je dat nou?’ Jayden lachte geamuseerd en ik wilde weten wat er grappig was. ‘En ben je Dianah te lijf gegaan? Pittig. Dat had ik niet van zo’n klein meisje verwacht.’ ‘Ik ben niet klein!’ Ik probeerde uit te halen naar Jayden maar hij weerde mijn hand met gemak af. Vervolgens begon hij nadrukkelijk vanuit de hoogte naar beneden te kijken en ik kon mijn lachen niet onderdrukken. ‘Oké, oké. Ik ben klein.’ Het was ook waar. Ik was ongeveer 1 meter 60 en Jayden was bijna anderhalve kop groter dan ik. ‘Je bent niet gewoon klein. Je bent een kleine ukkie. Iedereen, pas op voor kabouter Kayleigh!’ ‘Dat is níét grappig!’ reageerde ik lachend. Jayden leek zo erg nog niet. ‘Waarom lach je dan?’ Jayden had een minstens zo brede glimlach opgezet.
Verbeteringetjes - Gulia schreef:
- ...zei ze terwijl ze door de deur heen liep.
Beter: ...zei ze terwijl ze door de deuropening heen liep. Ik kreeg de indruk dat ze dwars door de deur heen liep. Is niet perse fout, maar voor de interpretatie is het gemakkelijker. - Gulia schreef:
- ...caramel kleurige huid...
Beter: caramelkleurige huid. DENK IK, niet zeker of het aan elkaar moet. Ik dacht van wel... - Gulia schreef:
- Claire schreeuwde het kei hard.
Beter: keihard. Keihard is één woord Ik zag ook nog ergens een foutje staat waarbij 'van' was gebruikt ipv 'want' maar die kan ik niet vinden en ik moet eten. Nog veel suc7 met je verhaal, ben heeeel erg benieuwd naar wat er komen gaat
|
| | | Gulia
Aantal berichten : 80 Pawprints : 2 Naam : Iris Leeftijd : 26
Karakterprofiel Roedel: Leeftijd: 5 weken Partner: Puppy love...
| Onderwerp: Re: Iris' verhaaltje. zo jan 08, 2012 1:23 am | |
| Dank je. Sommige foutjes zijn omdat ik dyslexie heb maar dat is geen excuus dat ik er beter op moet letten. Ik verwerk ze in hoofdstuk 2. |
| | | Feline
Aantal berichten : 115 Pawprints : 78 Naam : Emma
Karakterprofiel Roedel: The Wanted Wolves Leeftijd: 3,5 lentes jong Partner: Do you want me ? o.o
| Onderwerp: Re: Iris' verhaaltje. di jan 10, 2012 4:21 am | |
| Wordt dat forum van je een rpg forum? Heb je ervaring met mensen rpg? Goede post maar ik snap nou niet of je een rpg forum wilt maken want anders heb ik nog wel wat tips ;D |
| | | Empty
Aantal berichten : 179 Pawprints : 6 Naam : Iris Leeftijd : 26
Karakterprofiel Roedel: Leeftijd: 1 jaar Partner: I found love in a hopeless place, but it doesn't found me
| Onderwerp: Re: Iris' verhaaltje. zo jan 22, 2012 7:49 am | |
| Oops ik zie 't nu pas... mensen ik ben sloom.
Jep 't word een RPG forum en jah ik heb al wat ervaring met mensen RPG's.
Hoofdstuk 2 is bijna af maar ik heb deze vorige week niet veel tijd gehad om te schrijven. Ik hoop 'm uiterlijk volgend weekend te kunnen posten. ;) |
| | | Flame
Aantal berichten : 35 Pawprints : 0 Naam : Irisdepiris
Karakterprofiel Roedel: I, I follow, I follow myself Leeftijd: Partner: I'm too cool for love *kuch*
| Onderwerp: Re: Iris' verhaaltje. di feb 07, 2012 5:34 am | |
| Ik ben nog steeds bezig met hoofdstuk 2 aangezien ik het bijna af had en toen heeft onze computer opschoner het verwijdert omdat hij dacht dat het iets anders was. Daarom heb ik om jullie te vermaken een random stukje geschreven wat ik ooit nog eens een keer misschien ga uit werken, of jullie moeten dit stukje 10X beter vinden dan het andere XD. Maar goed, dit kwam dus zomaar in me op: - Spoiler:
Terwijl ik stevig door fiets kijk ik naar de mensen om me heen. Ik vind het interessant om naar mensen te kijken omdat je vaak aan hun houding kunt zien hoe ze zich voelen. Ik maak er haast een sport van. De ene houding is nog verwarrender dan de andere, maar ik blijf doorgaan. Straks bent ik misschien wel de beste houdingaflezer van het dorp. En dan de provincie, het land, de wereld… Voor mee steekt opeens iemand over. Ik rem af, slip en val. Een dunne, bleke hand met slanke vingers verschijnt voor mijn gezicht. Dankbaar pak ik hem aan. Ik klop mijn broek af en veeg mijn losgeschoten dreadlocks uit mijn gezicht. Dan kijk ik voor me. De persoon waarvan de hand was, de persoon die ik bijna aanreed , is Daniëlle. Wat doet zij hier nu? Ze ging toch naar haar oma zei ze. Daarom kon ik ook niet mee naar haar huis. Ik probeer iets af te lezen van haar gezicht, uit haar ogen en haar houding. Haar ogen… de mijne blijven hangen op die mos groene ogen van d’r. Er staat een on beschrijvelijk verdriet in beschreven. Een paar tellen maakt dat verdriet plaats voor verbazing en dan lijkt er een masker voor haar gezicht te schuiven. Haar mondhoeken gaan omhoog en met een zwierig gebaar veegt ze een paar slierten van haar vettige haar achter haar oor. Het valt me nu ik zo dicht bij haar sta op dat ze er heel slecht uit ziet. Haar haar lijkt wel maanden niet meer gewassen en ze heeft kringen om haar ogen. Haar huid is bleek en als je goed kijkt zie je dat haar ogen niet mee lachen. ‘Wat is er?’ vraag ze grinnikend. ‘eh nee niks hoor ik was alleen verbaasd dat je hier was. Ik bedoel, je ging toch naar je oma?’ zenuwachtig pluk ik wat zo genaamde pluisjes van m’n harem broek. ‘Ja maar… eh… ikkehm… moest wat boodschappen doen.’ Stameld ze. Haar blik verandert weer, angstig kijkt ze dit keer. Bang. Bang voor wat? Ik kan mijn nieuwsgierigheid niet langer bedwingen. ‘Wat is er?’ flap ik er uit. Ik heb zin om mezelf een klap te verkopen. Kon het weer eens niet subtieler? Mopper ik in mijn hoofd op me zelf. Daniëlle’s mond klapt open en dicht. Net een vis op het droge. Ik moet lachen om die gedachte. ‘Wat is er? waarom lach je?’ nu kijkt ze bang en boos. En verdrietig. Hij verdriet komt opzetten, ook in de vorm van tranen. ‘Ikkeh… moet gaan. Sorry… Doei! Hakkelt ze terwijl ze zich snel omdraait en haastig verder loopt. Haar hangende schouders schokken en ze veegt wild over haar gezicht. Ik weet bijna zeker dat ze huilt maar ik kan niks zijn omdat ze met haar rug naar me toe wegloopt. Ik haal mijn schouders op, mijn wenkbrauwen vormen een verontwaardigde frons. Ik stap op mijn fiets om weg te fiets en maar bedenk me. Ik draai om en fiets haar achterna. Tenminste ik wil haar achterna fietsen. De straat is leeg, nergens meer een spoor van Daniëlle.
|
| | | Gesponsorde inhoud
| Onderwerp: Re: Iris' verhaaltje. | |
| |
| | | |
Soortgelijke onderwerpen | |
|
| Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |
|